Eigenlijk is het allemaal op "7 decem
ber 1060 begonnen. Het "en masse"
schelden op de tribunes.
Het was de allerlaatste minuut van
de wedstrijd FC Twente tegen feye-
noord. Een corner van de Hongaar
Antal Nagy dwarrelt hoog voor het
kakkerlakken doel. Via de Duitser
Uwe Blotenberg en Issy ten Donke
laar belandt de bal voor de voeten
van Theo Pahlplatz, die dit geschenk
op de juiste waarde inschat en eddy
treytel met een droog schot in de
hoek vertwijfeld achter laat. Het vol
gepakte Diekman barst uit zijn voe
gen na deze late -niet meer verwach
te - gelijkmaker. Dat ook de
rotterdammers dat niet meer had
den verwacht moge blijken uit de
reactie van de rechtsback piet rome-
ijn. Bij het verlaten van het veld ver
geleek hij de scheidsrechter van die
middag - Arie van Gemert - met een
"hondelul". Een man een man een
woord een woord gold echter niet
voor de rossige schiedammer, want
later - toen hij zich voor de tucht-
commissie moest verantwoorden -
meldde hij doodleuk dat hij de scheids
voor "onbenul" had uitgemaakt. Het
kwaad was toen echter al geschiedt.
Binnen no time rolde bij iedere ver
keerde beslissing van het arbitrale
trio het "hi ha hondelul" van de tribu
nes. Voor zover ik weet is dit de eer
ste keer dat het voetbalpubliek mas
saal overging tot het beledigen van
de acteurs op het groene gras. Tot
ver in de tachtiger jaren konden we
bij iedere foutieve scheidsrechterlijke
beslissing deze yell van de tribunes
horen galmen. Op vaak onverklaarba
re wijze verdwijnen zij dan ook weer
om daarna moeiteloos te worden
opgevolgd door een nieuwe. Zo ligt
het "hij is een vriend van Van Swie-
ten" een ieder waarschijnlijk nog vers
in het gehoor. De laatste tien jaar is
het beledigen steeds persoonlijker en
kwetsender geworden. Zo wordt de
scheids tegenwoordig voor "hoeren
jong" uitgemaakt.
Zoals u kunt zien, schelden en beledi
gen hoort bij het voetbal en is van
alle tijden. De ene belediging is wat
banaler en de andere is wat verfijn
der en heeft wat meer humor in
zich. Niemand gelooft echter dat de
moeder van de man in 't zwart wer
kelijk het oudste beroep ter wereld
bedrijft, laat staan dat de scheids
constant aan zijn eigen geslachtsdeel
loopt te likken. Zo zie ik ook de
spreekkoren tijdens ADO Den Haag
tegen Ajax van 1 2 september jl.
Welk serieus mens gelooft nu dat de
vriendin van Van der Vaart op de
wallen de kost verdient? Niemand
toch, en als dat wel zo zou zijn, dan
zouden vele "hofstedelingen" zich zelf
tot haar vaste klantenkring kunnen
rekenen. Iets wat overigens niet
ondenkbeeldig zou zijn want het Zui
derpark bevindt zich - klaarblijkelijk
niet voor niets - op steenworp
afstand van één van de grootste
hoerencentra van Nederland. Met
het zingen van deze liederen nemen
zij dus eigenlijk zichzelf in de maling,
door aan te geven dat zij het zijn die
frequent hoeren bezoeken omdat zij
te lelijk en te stom zijn om zelf een
fatsoenlijk "wijf" te scoren.
EvanZ
