ting met de polizei kan natuurlijk
ook onze grote vriend R.M. niet
ontbreken. We kregen echter niet
het idee dat hij veel in de melk te
brokkelen had. Zijn Duitse collega's
gaven er duidelijk blijk van dat zij
hier de dienst uitmaakten. Wat
trouwens weer positief in het oog
sprong waren de mooie Duitse
agentes. Toen iedereen weer in de
bus zat om te vertrekken richting
de hotels hoopte iedereen dat zij
nog even de bus in kwam. Teleur
stelling was er dan ook toen er een
wanabee SS-er de bus in kwam
met getrokken pistool; "Handen
hoh". Hij maakte echter niet zoveel
indruk hiermee, want iedereen bleef
rustig zitten en nam nog maar
eens een slok van...
Eindelijk konden we dan richting
onze hotels. Na de spullen in onze
kamers gedumpt te en een enkeling
ingecheckt was als A. Frank gingen
we het centrum in. Hier was niet
bijster veel te beleven, maar we
vermaakten ons inmiddels toch wel.
Het werd een latertje en voor mij
en een aantal anderen helemaal
geen slaap. Met andere woorden
we konden ons weer opmaken voor
weer een zware dag.
De wedstrijddag zochten we het
Marienplatz op, waar we verder
gingen met het nuttigen van het
Beierse graanvocht. Na hier een
tijdje vertoeft te hebben en de aan
wezige polizei een paar keer opzet
telijk om de tuin geleid te hebben
besloten we het oktoberfest op te
zoeken. Dit was precies zoals je het
je voorstelt. Een tent en buitenter
ras met allemaal tafels, grote pul
len bier en bratwurst. Verder zat
er nog een hele kermis bij, maar wij
beperkten ons tot het bier drinken.
Na hier een aantal uren lekker
gezeten te hebben werd met een
hele groep de metro opgezocht om
richting het stadion te gaan.
Ik en nog een aantal hadden geen
kaartje dus moest er gezocht wor
den naar alternatieven om toch bin
nen te komen. Het fenomeen glip
pen kwam hierbij natuurlijk als
eerste idee in ons op. Toen de poli
zei even niet oplettend was klom
men we het hek over. Ze draaiden
zich echter om en kwamen alweer
onze kant op, snel weer terug
geklommen dus. Dit ging echt niet
zo soepel als heen... Gelukkig voelde
ik niks van de pijn. Poging mislukt
dus en zodoende gingen we op zoek
naar een andere manier om binnen
te komen. Van een bekende kregen
we twee omwisselbiltjetten waar we
mee naar het loket gingen. Met het
slappe verhaal dat we onze club-
cards vergeten waren en B euro de
man bij betaald te hebben kregen
we onze kaarten.
Eenmaal weer veel bekenden
gezichten en nog voldoende tijd om
even ons spandoek op te hangen.
De wedstrijd die we voorgeschoteld
kregen kunnen we beter maar snel
vergeten. Wat er in de rust op de
omloop gebeurde was nog het
meest interessante wat er gebeur
de in het stadion. Hier hadden we
namelijk te maken met de zwarte
en de groene polizei. Zij wilden ons
iets te graag blijk geven van hun
aanwezigheid. Dit leidde even tot
wat onrusten waarbij een aantal
Duitse stillen de nodige klappen
kreeg. De zeer grote overmacht
aan polizei zorgde er echter voor
dat de rust enigszins terug keerde.
Voor het laatst fluitsignaal verlieten
wij en ook een hoop anderen al het
stadion. De reis en het verblijf in
München waren top, dat moet
gezegd worden. Op sportief vlak
viel Ajax dus weer eens volledig
door de [Koe)man(d), 1 9-04-1 995
Ajax - Bayern München C5-2Ü, lijkt
nu wel echt een eeuwigheid gele
den....
