Vanmorgen pakte ik de voetbaltas uit van mijn
twee zoontjes die een paar dagen te lang in de
achterbak van de auto had gelegen. De warme
sompige lucht van smerige naar gras ruikende
voetbalkleren kwam mij reeds tegemoet. Er
bestaat een lijst die de lekkerste geuren vermeld.
Zo zijn de geur van verse koffie en warm gebak
ken brood niet te versmaden. Vers gras hoort daar
zeker ook bij en een ieder die wel eens tegen een
balletje heeft getrapt kan daar over meepraten.
Geuren kunnen in sommige gevallen ook associa
ties teweeg brengen. Zo doet vers gemaaid hooi
mij altijd denken aan de vakanties die ik vroeger
met mijn ouders op Texel doorbracht en geven
kretek sigaretten mij even het gevoel dat ik in
Bogor loop.
Vanmorgen las ik dat de directie van de Arena dol
graag de "Europese kustgras primeur" wil hebben.
Nu heeft men in Amsterdam Zuidoost niet zulke
geweldige ervaringen met primeurs. Was het niet
diezelfde Arena dat de primeur had om het eerste
stadion te zijn waarvan het dak gesloten kon wor
den. Dit overigens zeer tegen het advies in van
mensen die weten waarover zij praten. In diverse
Europese stadions (bijvoorbeeld San Siro) had
men op dat moment al problemen met gras dat
niet wilde groeien ten gevolge van tegenwerkende
stadionconstructies. De in eerste instantie geplan
de verrolbare grasmat werd vanwege de te hoge
kosten geschrapt. De Heidemij zou er voor zorgen
dat het gras desalniettemin altijd in perfecte condi
tie zou verkeren. Dat goedkoop bijna altijd duur
koop is hebben de tientallen nieuwe grasmatten
later inmiddels wel bewezen.
Dat de Arena qua sfeer en ambiance niet kan tip
pen aan de Meer is inmiddels wel bekend. Dat het
naar rottend beton en mannenpis ruikende
Olympisch Stadion gevoelens van opperste ver
rukking oproept weet menig bezoeker van de
Arena, maar dat men van alle blunders die in de
afgelopen jaren zijn gemaakt niets geleerd heeft is
eigenlijk ten hemel schreiend. Even leek het erop
dat de reeds lang lopende discussie over kunst
gras een stille dood beschoren zou zijn. De slech
te ervaringen die de Ajax selectie hiermee had
opgedaan deed alle voorspellingen die richting in
gaan. De kunstgras lobby besliste echter anders.
De enorme "pot met goud" die aan de grasmatten-
horizon lonkt heeft publiciteitsgeile bestuurders en
de kunstgras industrie volkomen in zijn greep
gekregen. Nadat in eendrachtige samenwerking
met projectontwikkelaars De Meer vakkundig de
nek is omgedraaid, dreigt hetzelfde soort tuig dit
nu ook te doen met één van de allerlaatste stukjes
nostalgie.
Ik vraag mij als toeschouwer af wanneer wij zullen
worden vervangen door sprekende poppen. Een
stuk makkelijker in de hand te houden, minder
troep veroorzakend en een geweldig gat in de
markt voor de elektronica-industrie.
Wellicht kan de Arena alvast inschrijven om over
enkele jaren mee te mogen doen met de
Europese primeur.
