De wedstrijd van...
Celta de Vigo - AFC Ajax (3-2)
4 november 2003
Tja, Celta de Vigo... wat moet je daar nou
van denken... Toen ik voor het eerst hoorde
van de loting dacht ik: "VigoWaar ligt dat
ergens?" Ik vermoedde dat het ongeveer
onder de Pyreneeën lag, maar sinds afge
lopen dinsdag weet ik beter. Na een vliegreis
met Basiq Air naar het Portugese Faro,
stond ons nog een rit van zo'n 800 km te
wachten om uiteindelijk in een havenplaatsje
te arriveren. Een havenplaatsje gelegen aan
de Atlantische oceaan, vlak boven Portugal
in Noord Spanje. Dus die Pyreneeën
Die waren ver te zoeken.
Goed, het avontuur begon voor ons (Pascal,
Arne, Axel en mijn persoontje) maandagmid
dag op Schiphol. Door gebrekkige communi
catie kwam het zooitje ongeregeld... hoe
kan het ook anders... voor het eerst bij
elkaar bij "de bier en rookhoek" van pier
C13.
En...ja, wat gebeurt er als AJACIEDEN
elkaar treffen op weg naar een wedstrijd??
Dan wordt er flink geouwehoerd en minstens
zo flink bier gedronken. We hadden het
gezellig, zo gezellig dat wij de tijd niet zo
goed in de gaten hielden. Ook niet het feit
dat wij op een gegeven moment toch wel
erg rustig zaten aan ons tafeltje. Waar
waren al die anderen mensen gebleven?
Totdat een van ons een keertje niet naar de
stoere verhalen van de anderen luisterde
maar naar de omroepster van Schiphol die
omriep dat de heren L., H., M. en K. als de
donder moesten inchecken omdat hun vlieg
tuig op het punt van vertrekken stond. Okay,
je kan het krijgen zo je wilt., dus wij leegden
onze glazen en liepen in een vrolijke stem
ming het vliegtuig in.
In de slurf naar het toestel toe konden we
het niet laten om enige yells te produceren,
mede waardoor de bemanning van het vlieg
tuig de bui al zag hangen!
Voetbalsupporters!!
Het voordeel was dat wij niet verdeeld over
het vliegtuig hoefden te gaan zitten, maar
meteen naar de laatste twee rijen werden
gebracht. En laten die nou net helemaal vrij
zijn! Afijn, in het vliegtuig werd de routine
van de dag voortgezet. Dus: ..."bieren!!!!!!!!"
Na enige tijd werd het contact met de twee
stewardessen steeds intiemer, zodanig dat
Corrie (of was het Correlle? Of Correne??)
en Pauline zelfs enige hooligan neigingen
overnamen. Vakkundig werd de deur van het
achtertoilet door de meiden eruit gesloopt!
Omdat de beide stewardessen kennelijk
geen echte sloopopleiding hadden gevolgd,
werd de hulp van ons ingeschakeld. Dit leid
de tot het vreemde tafereel, dat het dit keer
de voetbalsupporters waren die de boel juist
in elkaar zetten, i.p.v. andersom.
Na een snelle vlucht kwamen we in het
begin van de avond aan in Faro. Omdat wij
geen bagage van enige omvang bij ons had
den, konden we meteen doorlopen naar de
balie van de autoverhuur. Daar bleek dat wij
een bijna splinternieuwe Peugeot 306 toege
wezen kregen. Ach ja... AJACIEDEN worden
gewaardeerd, dat bleek maar weer. Na een
maaltijd in het altijd volle restaurant van
Faro, vertrokken wij richting Vigo.
Al gauw bleek dat een ieder zijn eigen plekje
had gevonden, Arne vouwde zijn lange
benen in een rare kronkel over de achter
bank, terwijl Axel zijn "finest hour" beleefde
in de kofferbak! Pascal en ik zaten relaxed
voorin, ik sturend, Pascal de radio bedie
nend en kaartlezend. Axel kon het toch niet
laten om zijn beroep (rij-instructeur!) uit te
AJAX FANZINE DAPP'RE STRIJDERS 14 DECEMBER 2003 2 1
