Spandoek
Tijdens de afscheidswedstrijd van Sjakie
Wolfs viel mijn oog op een spandoek dat aan
de rand van vak 410 hing: "YOU NEVER
WALK ALONE" stond er onder andere op te
lezen.
Mijn gedachten gingen terug naar een eer
der spandoek met een soortgelijke tekst.
Wanneer was dat ook alweer? Het moet
ongeveer het seizoen 73/74 geweest zijn: de
uitwedstrijd tegen Sparta. Jos en ik hadden
het plan opgevat om een groot spandoek te
gaan maken. Onze bedoeling was om op die
manier de spelers een soort van aanmoedi
ging te geven en tegelijkertijd aan de "vijand"
te laten zien dat WIJ, de AJAX supporters,
duidelijk aanwezig waren.
Dus, zogezegd, zogedaan. Ik zie ons nog in
de tuin staan, twee jonge AJAX fans met
potten verf, kwasten, twee lange latten en
een tweepersoonslaken. Met de nauwkeurig
heid van een kunstschilder werd het doek
over het grasveld gespannen om daarna met
keurige letters, groot en goed duidelijk lees
baar, op te schrijven:
YOU NEVER WALK ALONE
A.F.C. AJAX
DIEMENZIJDE RULES
Nadat ons schilderwerk af was, keken wij
met voldoening naar het eindresultaat. Een
gevoel van opwinding maakte zich van ons
meester! Was het alvast maar zondag!
Een herfstachtige zondag in november.
Ongeveer 150 AJAX fans waren al vroeg
aanwezig in de hal van het CS, de karakte
ristieke zondagochtend blik was van de
meeste gezichten af te lezen. Zelfs de reeds
aanwezige politie, met de ook toen al ver
trouwde keffende hondjes, konden ons niet
echt interesseren. Wij lieten het spandoek
aan Jan uit Harderwijk zien. Hij bromde iets
in de zin van "ziet er aardig uit"., daarmee
zijn goedkeuring gevend. Vreemd genoeg
waren Nollie en Leo meer geïnteresseerd in
de dikte van de stokken.
Na het gebruikelijke gerommel met de meer-
manskaarten - wie gaat bij wie op de kaart
en hoeveel kaarten moeten we kopen om zo
veel mogelijk mensen te kunnen laten glip
pen - vertrokken we begeleid door de altijd
vriendelijke vopoos met hondenaanhang,
naar het gastvrije rotterdam. De treinreis ver
liep zoals gebruikelijk De nodige alcohol
werd genuttigd en de verdwaalde zondag
ochtend passagiers die zo onverstandig
waren om in onze coupes te zitten, kozen al
snel een andere plek. Enkele zittingen wer
den vol enthousiasme van een nieuw design
voorzien, alle papierwerk (wc rollen, papie
ren handdoeken etc.) werd verzameld en het
geduld van de vopoos werd weer danig op
de proef gesteld. Kortom, niks aan de hand.
Business as usual.
Aangekomen op het cs van rotterdam spron
gen we massaal uit de trein. Onder het zin
gen van de bekende liederen liepen we het
plein op, klaar om een eventueel ontvangst
comité met gepaste beleefdheid te verwelko
men. Maar wat er ook rond liep, geen sup
porter collega te zien waarmee wij eens
vriendelijk konden praten over de komende
wedstrijd.
Met de tram dan maar richting de wijk span
gen, op naar "het kasteel". Daar aangeko
men ontvouwden wij vol enthousiasme ons
spandoek en liepen trots voor de groep uit
naar de ingang van het sparta stadion. Enige
vriendelijke, met een onverstaanbaar dialect
sprekende suppoosten, wezen ons een plek
aan op de gigantische schietribune. Maar
dat stond ons niet aanwij zochten onze
eigen plek wel op.
