EvanZet
"Notitie spreekkoren 2003-2004" staat er
boven aan de brief die elke seizoenkaart
houder van feyenoord heeft ontvangen. Dat
het IQ van de gemiddelde feyenoord suppor
ter niet groter is dan een fors uit de kluiten
gewassen mug moge reeds lang bekend
zijn, maar dat de rotterdammers dit nu ook
nog zelf toegeven is toch wel erg kras. Dat
de club een groot aantal semi intellectuele
malloten als supporter heeft, heeft er helaas
voor hen niet toe mogen leiden dat het
gemiddelde ver beneden Nieuw Amsterdams
Peil is gebleven.
Het schrijven begint met de gebruikelijke
"blabla" dat beledigende spreekkoren op
moeten houden en dat er een zgn. "task
force" is opgericht. Daarna wordt het pas
echt leuk als men gaat uitleggen waar de
tolerantiegrenzen liggen. Het gebruik van
ziektes als tyfus, tering of kanker om
beledigingen kracht bij te zetten zijn in rotter-
dam vrij "normaal", dus waar moet men nu
die grens leggen luidt de vraag. Moet dit een
ziekte zijn die onmiddellijk tot de dood leidt
of moet hier een ander criterium aan ten
grondslag liggen. De verwensing "krijg de
griep" komt niet echt kwetsend over, maar je
zou ze de kost moeten geven die er jaarlijks
aan deze ziekte overlijden. Zeker 160 woor
den worden er aan verspild om dit aan het
kakkerlakken volk uit te leggen. Uiteindelijk is
men het er over eens dat het woord "kanker"
toch wel onaanvaardbaar is. Waarschijnlijk is
de insectensoort die in rotterdam voorkomt
zo resistent geworden dat ze alleen nog
maar aan kanker overlijden.
Daarna gaat men verder met tolerantiegrens
II, waarbij een of meerdere personen de
dood wordt toegewenst of waarbij naar
bepaalde bevolkingsgroepen wordt verwezen.
Een goed voorbeeld volgens de feyenoord
directie zijn de spreekkoren gericht tegen
Joden. De tweede tolerantiegrens wordt over
schreden wanneer bepaalde personen of
bevolkingsgroepen de dood wordt toege
wenst. Het ontgaat de leiding in rotterdam
klaarblijkelijk dat je mensen (bevolkingsgroe
pen) ook zeer kunt kwetsen zonder ze de
dood te wensen. De kreet "boeren boeren"
zou door Amsterdammers als zeer kwetsend
ervaren kunnen worden, terwijl men dit in rot
terdam heel normaal zou vinden.
Dat er op diverse terreinen verschillen
bestaan tussen Amsterdam en rotterdam, is
reeds lang bekend. Meerdere malen is dit op
leuke en minder leuke wijze naar voren
gebracht.
Zo kan ik mij nog levendig de door Ton van
Duinhoven meesterlijk wijze neergezette
suppoost Krooswijk voor de geest halen. Van
een geheel ander gehalte zijn de ophitsende
teksten van gerard kots waarvan ik mij
afvraag of hij niet regelmatig de tolerantie
grens overschrijdt.
Uit de "notitie spreekkoren 2003-2004" blijkt
zonneklaar dat men in de maasstad nu ook
op intellectueel gebied nog enige lichtjaren
achter ligt.
i