De vergaderingen met soms meer dan honderd man over de fluwelen revolutie. Andy van der Meyde
aan de bar met twee baco voor z'n neus. Spelers die even hun gezicht kwamen laten zien in het
honk, een biertje tapten en een praatje maakten. De shirtjes van Litmanen, De Boer, Vertonghen,
Sneijder, Huntelaar, Van der Vaart en al die anderen aan het plafond waar je minuten lang naar
kon kijken tot je een stijve nek ervan kreeg. De paar zwarte leren banken die niet echt op hun
plek leken tussen al die houten stoelen en tafels. De Para Smit- en andere supporterstoernooien
waarbij het honk als kleedkamer en kantine diende. De voelbare spanning als supporters van de
tegenstander eraan kwamen. Al die vrijwilligers die week in, week uit hun vrije tijd erin staken om al
die honderden Ajacieden een mooie avond, middag of soms zelfs ochtend te bezorgen. Het spuiten
van megadoeken in het honk. Het runnen van de campagne van "Geef Ajax Z'n Gezicht Terug" vanuit
het honk. De wijze waarop we onze grootste helden als Johan, Rinus, Marco en Bobby eerden met
grote beeltenissen aan de buitenkant...
Steeds meer herinneringen komen boven. Sommige zijn het delen niet waard, andere zijn niet
verstandig om te delen. Waar alles tot as is verworden, blijft de herinnering. De herinnering aan
een honk dat we op eigen kracht hebben gekregen en zelf runden. Een honk dat zo onmiskenbaar
onderdeel was van ons Ajax-DNA dat ervoor gezorgd is dat we binnen een paar dagen alweer een
nieuw honk hadden.
Het honk dat voor veel jongens een tweede huiskamer was is dan misschien niet meer, maar we
gaan een nieuwe huiskamer maken, waar we de herinneringen aan het oude honk een mooie plek
krijgen aan the 'Wall of Fame'. En zoals Ajax betaamt, zal dat een grote muur zijn, onverwoestbaar...
De Meersche Helden 2014 - 2015