U^wart voor vier 's ochtends ging de telefoon. Te zien aan de beller dacht ik dat het weekend door
sommigen al was ingezet. Met de Klassieker voor de deur ook niet zo gek, er zijn edities geweest
dat er van slapen weinig terecht kwam in de week voorafgaand aan de wedstrijd die nooit verloren
mag gaan...
Ik nam slaapdronken op, maar hoorde meteen dat het mis was. Geen dronkemansgelul aan de
andere kant van de lijn, maar een hele rits kankers, teringen en tyfussen ratelden mijn oor in. Toen
de beller was uitgeraasd had ik echter maar één zin opgeslagen: "het honk staat in de fik en kan
niet meer gered worden". Die nacht sliep ik niet meer. 's Ochtends voor werk ben ik nog even gaan
kijken naar de smeulende resten van wat tot tien uur daarvoor nog ons honk was. Flitsen kwamen
voorbij van al die jaren honk. De kleine dingen ga ik het meest missen...
Die ene sticker van Enoh op de mannen wc waar nooit gescheten werd. De altijd brandende
kaarsjes voor de jongens die niet meer onder ons zijn. Bergkamp en Jonk die kwamen 'vergaderen'
in de meest penetrante wietlucht die ze waarschijnlijk ooit gereken hebben. Japanners die na een
rondleiding in de ArenA even een kijkje kwamen nemen bij het honk en aangezien we er toch waren
met handen en voeten een uitleg kregen bij de mooiste foto's, pieces en doeken. De feestjes op
vrijdagavond, met muziek variërend van keiharde hardcore tot ouderwetse Jordanese muziek. De
plastic glazen van Jupiler die je met geen mogelijkheid van elkaar af kreeg. De bloedhitte wanneer
het buiten nat en koud was en binnen overvol. De tap die tijdens grote wedstrijden drie uur lang
non-stop openstond. Het eeuwige gebrek aan ijsklontjes. De sneltreinvaart waarmee de Jackies en
Bacootjes werden genuttigd als de biertank weer eens leeg was. Het langsgaan bij de shop als er
weer eens een vet T-shirt in de verkoop ging.
Mooie herinneringen ook aan de stadionverbod-tijden. Zo'n half uurtje voor de wedstrijd wist je dat
het honk leeg ging lopen. Met de 'usual suspects' bleef je dan over en vaak werd het nog gezelliger
dan in het stadion.
De eerste wedstrijden van het seizoen die werden gespeeld bij een aangenaam temperatuurtje van
zo'n 25 graden. Heerlijk koel in het honk, buiten op het grasveld stond je te zweten als een otter.
Voordeel was wel altijd bij zulk soort wedstrijden dat er geen rij stond bij de bar.
Pagina 15
De Meersche Helden 2014 - 2015