Hij was een ware Dapp isrijcfër. Pepperoni
Dn 2010 schreef ik hier in De Meersche Helden over Klaas Groen, die ik veelal even gedag zei
tijdens thuiswedstrijden van Ons Aller Ajax.
Klaas zat letterlijk en figuurlijk naast zijn broertje Jochem, want allebei waren ze door hun ziekte
gebonden aan een rolstoel.
In de zomer van 2010 kwam Klaas te overlijden, doordat, zoals hij het zelf verwoordde 'zijn lichaam
op was' en hij niet meer de kracht had om verder te vechten. Zijn spieren lieten hem in de steek.
Afgelopen december ontving ik het trieste nieuws dat ook mijn maatje Jochem de oneerlijke strijd
tegen de ziekte van Duchenne had verloren en 13 december op 29-jarige leeftijd was komen te
overlijden.
Kort voor zijn overlijden was hij nog bij zijn grote liefde Ajax langs geweest om ze te zien strijden
tegen het altijd lastige Apoel Nicosia en daar zag hij dat het die avond wel goed zat met de eguipe
van Frank de Boer en dus Europees voetbal, al zou het een niveautje lager worden na de winterstop.
Wel wilde Jochem die avond iets eerder naar huis, want helemaal fit was hij niet en hij had nog een
drukke decembermaand in het vooruitzicht gevuld met lekker eten S. drinken en natuurlijk een berg
illegaal vuurwerk.
Ondanks zijn ziekte, die hijzelf verwoordde als een moordenaar, leefde Jochem op een manier waar
veel mensen jaloers op kunnen zijn, want als het haalbaar was dan haalde hij het uit het leven.
Jochem was webdesigner, was aan het sporten bij en via Only Friends, regelde zijn eigen verzorging
en bouwde daarvoor een team om zich heen waar gemiddelde sportcoach nog behoorlijk wat van
kan opsteken.
Ook ieder jaar werd er het nodige (illegale) vuurwerk geregeld via zijn 'Belgische' connecties en stond
op 31 december rond de klok van 00:00 't Amstelveense Wilhelminaplein op haar grondvesten te
schudden. Ja Jochem leefde, want ook hij wist dat het zomaar over kon zijn.
Op 13 december werd dus helaas duidelijk dat Jochem de 2e seizoenshelft van zijn duppie niet meer
zou meemaken, want een infectie zorgde ervoor dat zijn lichaam meer inspanning van de spieren
nodig zou hebben dan dat het lichaam nog overhad.
Jochem heeft met alle kracht die hij had gestreden tegen een veel sterkere tegenstander, waarvan al
in een vroeg stadium bekend was dat het een oneerlijke strijd zou worden.
Maar ach wie had in de jaren '90 durven voorspellen dat een jong Ajaxelftal (een in principe
oneerlijke strijd) zou winnen van veel sterkere tegenstanders? Zo vocht Jochem ook. Als een waardig
sportman nam hij het op tegen die verschrikkelijke sluipmoordenaar.
Zijn eerste bezoek aan Ajax vond plaats in de Meer in het jaar 1994 en zijn laatste in de Arena in
2014. Op zijn manier was Jochem 20 jaar lang een supporter, F-Sider, Meersche Held en publieke
steun voor de Ajacieden in het veld, of het spel nou goed of slecht was.
Beste, lieve, mooie Jochem Pieter Groen, net als je broer zal je voor mij altijd een ware Dappere
Strijder zijn en hoop ik dat je daarboven nog heel lang kan meegenieten van Ons Aller Ajax.
Rust Zacht,
Pagina 17
De Meersche Helden 2014 - 2015
