F-SIDE
MSI
Een seizoen vol trips - Deel I: Cyprus
We vallen in herhaling, maar eigenlijk is die hele fucking corrupte loting voor de poulefase van de
Champions League alsnog de mooiste gebeurtenis van het seizoen. Natuurlijk, die schaal omhoog
tillen aan het eind van het seizoen overtreft zo'n loting waarschijnlijk wel, maar aan de andere kant...
Inmiddels weten we dat we die schaal omhoog mogen tillen aan het eind van het seizoen. Kunnen
we tenenkrommend spelen en met haast mathematisch berekend voetbal weer een punt of vier
voorstaan op onze naaste belagers, het enige dat nog niet vaststaat aan het begin van het seizoen
zijn de tegenstanders in de Champions League.
Natuurlijk hoeven wij met die loting ook niet te rekenen op Arsenal (pot I) en Olympiakos (pot II),
maar het half uurtje dat je tegen beter weten in toch gelooft in een gunstige loting is vaak al mooier
dan de hele competitie an sich. Alsof je één staatslot koopt en de hele maand loopt te filosoferen
over wat je met je gewonnen miljoenen gaat doen en er de elfde traditiegetrouw achter komt dat je
slechts 7,50 hebt gewonnen. Madrid loten voor de derde keer op rij of weer die troostprijs bij de
Staatsloterij; voor de achterna reizende Ajacied is de vergelijking snel gemaakt.
Het gaat dan ook eigenlijk helemaal niet meer om die eerste twee potten. Porto of Benfica schijnen
wij nooit te kunnen loten, kampioenen uit de sterkste competities (City, Dortmund, Madrid, Barca
etc.) hebben een abonnement op Ajax. En ook uit die tweede pot heb je er maar een stuk of twee a
drie ploegen die je absoluut wil vermijden. Je raadt het al: allemaal een abonnement op Ajax. Zoals
Peter Schmeichel zei toen hij Ajax afgelopen loting bij Barcelona en Paris St. Germain in de poule
plaatste: "Poor Ajax."
Maar wij zijn helemaal niet 'Poor Ajax', zeker onder ons heerst nog steeds het gevoel dat wij van
iedereen kunnen winnen. Fok of, Wij Zijn Ajax, wij hebben van alles en iedereen gewonnen en kunnen
dat op elk moment van elk seizoen herhalen. Die loting is toch fucking corrupt, geef ons dan maar
meteen de drie beste clubs, zijn we daar vanaf in de knock-out fase.
Vanzelfsprekend zal Barcelona heel veel 'voetballiefhebbers' naar het stadion trekken, zowel uit als
thuis; Paris St. Germain staat weer om heel andere redenen hoog op het verlanglijstje. Vooral naar
de Franse gastvrijheid kijken we nu al uit. Maar voor de echte diehards zat het venijn in het einde
van de loting. Geen grootmacht die toevallig in pot vier zat, maar de club van de trip die wij enkele
seizoen geleden door de knipoog-Kroaat en UEFA Mafia door de neus waren geboord. Destijds had
Ajax al APOEL Nicosia moeten treffen, nu zou het er toch echt van komen.
In tegenstelling tot de meeste andere trips vergde deze iets meer voorbereiding. Aangezien
Cyprus bij uitstek een eiland voor een zonovergoten vakantie is en we er toch moesten zijn voor de
wedstrijd werd het noodzakelijke met het aangename gecombineerd. Dit keer dus geen half gevulde
rugzakken als bagage, maar volgepakte koffers met zwembroeken en zonnebrand. Waar anderen
rechtstreeks of via Istanbul vlogen, deden wij voor een tussenstop München aan. Daar aangekomen
werd ook meteen duidelijk waarom het halve vliegtuig er als een stel Beierse randdebielen uitzag; het
Oktoberfest aldaar was in volle gang.
Aangekomen op Cyprus bleek dat we het niet beter hadden kunnen treffen: 30 graden, strakblauw
en windstil. De dagen tot aan de wedstrijd werden dan ook bij het zwembad of het strand
gespendeerd, 's Avonds spekten we de lokale middenstand, alhoewel van spekken niet echt
sprake was. Je kop van je romp afzuipen in de enige Engelse bar in ons stadje kostte de eerste
avond welgeteld een tientje de man. 's Ochtends bleek dat de telefoon van de bareigenaresse om
onverklaarbare redenen ook in ons bezit was, maar ook dat mocht de pret niet drukken.
Pagina 15 De Meersche Helden 2014 - 2015
