B< ;onnen bak. Sacchi
lakbij de kassa van het Ajax stadion veeg ik de vet restanten [van een broodje worst] van mijn
kanis af en neem ik het laatste slokkie bier. Een kaartje a.u.b. Blijkbaar had de beste man een
flashback naar gisteravond want na 20 a 30 seconden had hij pas door dat er iemand voor het
raampie stond. Hij had moeite met alles. De vraag zelf, de prijs van het kaartje en bij de retorische
vraag: hoeveel wilde je er ook alweer? Nam de zin in voetbal alleen maar toe.
In gedachten zag ik hem al met een verlopen madame over het kleine dansvloertje schuiven ergens
in een oud, brak, maar oh zo heerlijk Amsterdams café. De geur die door de kleine spreekgaatjes
komen vertellen een heleboel zonder woorden. Ik kijk om me heen en zie de heerlijke menselijke
warmte waar Amsterdam bekend om staat. Humor, welkom maar push niet te ver, modieus, stijlvol
maar verre van kak, love it! Eerst de beroemde caravan bezoeken om een vaan te kopen voor mijn
neefje en dan is het zover: heerlijk dat knusse sfeervolle stadion in. Ajax speelt weergaloos. Met
bravoure, met echte Amsterdamse arrogantie en met veel speels gemak omdat de trainer ze die
vrijheid geeft. Tegen de nacht rol ik mijn huis in met een stuk in mijn kraag. Het was meer dan
geweldig.
Vlakbij de kassa wordt ik gesommeerd om me te legitimeren omdat ik een blikje bier in mijn handen
heb. Leeg laten lopen anders een boete. Nog half verbouwereerd vraag ik aan de kassavrouw een
kaartje. Direct volgt er een prijsopgave en ik leg het geld neer, de kaart passeert het raampje en de
vrouw kijkt geïrriteerd alvast naar de volgende klant. Kortom, wegwezen. Ik loop naar een 'caravan'
voor een vaantje voor mijn neefje maar ik zie geen mooie. Alles lijkt hetzelfde. Steriel en het heeft
geen uitstraling. Gauw naar binnen want het is bijna zover.
De trappen naar boven in de betonnen bak geven een kille blik en de ronde raampjes doen me
denken aan zo'n slurf die je doorloopt als je het vliegtuig instapt. Ajax speelt slap, zonder brutaliteit
en zonder durf alsof ik naar een geïnstrueerd team uit Oost-Duitsland zit te kijken maar dan wel NA
de val van de muur. Totaal inspiratieloos spelen de Trabant medewerkers hun wedstrijdje uit. Een
week later hoor ik De Boer na de wedstrijd zeggen dat dat niet goed is om je tegenstander voor
lui te zetten op het veld. Dat getuigt niet van respect?!? Om half zes ben ik thuis en met een plaat
kebab en slappe patat zit ik aan tafel te staren naar mijn tv. Ajax heeft meer dan alleen zijn gezicht
verloren. Nu maar hopen dat er investeerders [lees: Overmars] zijn die de Trabantjes weer de weg
ophelpen....
De Meersche Helden 2014 - 2015
