Zin en onzin Stempel
iru et gebeurt niet vaak, na een paar wedstrijden in het nieuwe voetbalseizoen er al geen zin meer in
hebben. Dit seizoen is het zover. Het begon eigenlijk al op de dag van de bekerfinale tegen PEC Zwolle.
De dramatische wedstrijd en het siervuurwerk en de daaropvolgende klaagzang van Van der Sar op het
veld. Daarna de wekenlange hetze van
de media en de klopjacht van politie en
justitie. De bestuurders van Ajax konden
of wilden hier niet op de juiste manier
mee omgaan en straften de supporters
van 410 collectief. Niet bij de wedstrijd?
Maakt niets uit, gestraft zult u worden.
Verbod op het bijwonen van de volgende
uitwedstrijd, het leeg laten van het hele
vak voor vijf wedstrijden als er maar iets
gebeurt (door een paar personen), het
persoonlijk ophalen van je seizoenkaart
in een tijdspanne van drie weken, het
bevriezen van het sfeerbudget.
En ach, dacht men bij Ajax, laten we de
F-Side ook maar betrekken in de straf.
Twee vliegen in een klap.
De Ajax Supporters Delegatie (ASD) heeft dan nog wel gesproken met Ajax, maar voor mij was het genoeg.
Er was en is hier duidelijk meer gaande. Overigens is het niet duidelijk wat de ASD besproken heeft met
Ajax. Dat mogen we niet weten.
Als ik dit schrijf zijn er inmiddels drie wedstrijden van het nieuwe seizoen verstreken en is het de dag van
de deadline van de transfertermijn. Het is nu 23.00 uur, maar eigenlijk is het twee voor twaalf. Wie weet wat
er nog allemaal gebeurt in dat laatste uurtje... Het waren een paar rare dagen.
Voor het eerst in lange tijd had ik er voor gekozen om me eens een zondagmiddag niet met Ajax bezig te
houden. Niet naar de wedstrijd gaan en mijn duppie niet volgen op internet, radio of teletekst. Gewoon
geen Ajax. Ik wist niet dat het mogelijk was, maar ik deed het. Ik besloot deze middag de stad in te gaan,
naar een cultureel evenement. Niet echt mijn ding, maar daar waren wat bekenden aan het werk en ik
dacht: "laat ik ze eens opzoeken". Achteraf gezien een goede keuze: lekker babbelen, hapje en drankje
gedaan, geen stress. Thuisgekomen viel ik direct terug in de stressmodus waar menig Ajaxsupporter de
laatste tijd in verkeert. Computer aan, Studio Sport kijken en de transfers van Ajax in de gaten houden.
Wat een feest en wat een lekker weekendje was het. Daley weg, een schaamteloze nederlaag in
Groningen, Vermeer naar het gat aan de Maas, De Boer die hier niets van wist, Overmars met eurotekens
in zijn ogen wars van enig logisch voetbaltechnisch denkvermogen. En dan Kinsbergen, tja, wat doet
Kinsbergen eigenlijk bij Ajax? Een man die de ballen verstand heeft van voetbal als algemeen directeur van
de mooiste club ter wereld... En waar was Cruijff eigenlijk? Hij feliciteerde Daley. Dat was het.
Nu is het maandagavond en ik heb er gewoon geen zin meer in. Al een tijdje niet meer. Het is een
onnatuurlijk gevoel, maar het is er en gaat niet weg. Ik heb het gevoel dat het seizoen nu al verloren is
en dat wij als Ajax-supporter nu definitief er niet meer toe doen. We spelen nog zes wedstrijden in de
Champions League, maar alleen de derde plaats in de poule is echt haalbaar. Tenminste, als we Nicosia
niet onderschatten. Mij verbaast niets me meer. Gelukkig hebben we nog de uitwedstrijd tegen JOS
Watergraafsmeer, voor de beker. Een heuse stadsderby en ik ga er met plezier heen. Nu maar hopen dat
het geen verplichte combi wordt...
Tot slot noem ik nog even Kenneth Vermeer. Er is al genoeg over gezegd, maar ik moet het ook nog even
kwijt. Het zit diep namelijk. Kenneth, ik waardeer alles wat je voor ons Ajacieden hebt gedaan. Ook gun ik
je een mooie toekomst bij een andere club waar je verzekerd bent van een basisplaats. Maar kiezen voor
aartsrivaal feyenoord? En ook nog een dag voor de transferdeadline? Fout, heel fout! In een keer heb je
helemaal voor me afgedaan. Vol trots geef je aan datje blij bent met de overstap. Spelen voor een mooie
club met een trouwe aanhang? Trots zijn op het dragen van hun shirt? Schaam je Kenneth, schaam je heel
diep...
De Meersche Helden 2Ü14 - 2015
Pagina 10
