Werner echeephok de goeie ouwe tijd
naam erop en na afloop was er groot feest voor de spelers en begeleiders in hotel Krasnapolsky.
Ik ben één keer uit het veld gestuurd. Het was het seizoen dat PSV kampioen werd, 1962-1963.
Ik had een akkefietje met Fons van Wissen, dat vergeet ik niet meer. We speelden uit tegen PSV.
Elke keer dat ik de bal had, stond hij van achteren tegen mij aan te trappen. We stonden vlak voor
de hoofdtribune toen het gebeurde. Dat schoppen ging mij op een gegeven moment zo irriteren dat
ik mij omdraaide en hem een 'cake' gaf. Dat zag de scheidsrechter natuurlijk en ik kon verdwijnen.
Dan voel je je ellendig hoor. Ik dacht dat die hele PSV-tribune op me afkwam! Dan moet je langs
die tribunes naar de kleedkamer, wat een verschrikking! Ik werd toen vier wedstrijden geschorst
terwijl ik daarvoor zelfs nog nooit een waarschuwing had gekregen. Dezelfde scheidsrechter hadden
we in het begin van het volgende seizoen weer. Op dat moment was ik aanvoerder van Ajax. Hij
verontschuldigde zich toen nog omdat hij ons allebei eruit had moeten sturen, maar ja Van Wissen
werd kampioen en die heeft hij toen maar laten staan.
In 1963-1964 scoorde ik mijn enige doelpunt in een officieel duel. Het was thuis in De Meer tegen
Heracles. (6 oktober 1963;Ajax-Heracles 7-0, red.) Ik scoorde met een kopbal a la Bep Bakhuys.
Na dat doelpunt heb ik het even koud gehad. Zoals gebruikelijk na een doelpunt werd er gejuicht,
we feliciteerden elkaar en we liepen terug naar de middenstip. Vervolgens was het even stil, maar
daarna kreeg ik van het publiek een staande ovatie. Dat was iets heel speciaals. Ook in het laatste
jaar van Vic Buckingham hadden we toch geen slechte ploeg en goede spelers. We speelden niet
slecht, maar toch verloor je veel wedstrijden. Eind 1964 debuteerde Johan Cruijff in Ajax-1Ik ging
met hem ook heel goed om. Het Ajax-bestuur vroeg mij zelfs of ik hem eens mee de stad in wilde
nemen om er een beetje een kerel van te maken. Grappig was het dat toen een jaar later Klaas
Nuninga kwam, ik weer bij het bestuur moest komen. Nu vroegen ze mij, omdat Nuninga een leraar
was uit Groningen, of ik juist wat rustiger aan wilde doen en mij een beetje wilde inhouden. Nuninga
was de eerste aankoop van voorzitter Jaap van Praag. Later heb ik nog een tijdje in een van de
winkels van Van Praag op Schiphol gewerkt. Ik weet nog wel een leuke anekdote over Jaap van
Praag.
Buckingham moest halverwege het seizoen vertrekken en Rinus Michels was zijn vervanger. Het
ging echter niet zo lekker tussen Michels en mij. Mijn schoonvader indertijd was aannemer, en ik
zou naar de aannemersschool gaan. Dat heb ik gedaan, en ik ben niet naar de training gegaan.
De volgende keer op de training zag ik op het bord: "Schaaphok veertien dagen geschorst." Dus
ik klopte aan op de deur van de kamer van Michels, tegenover de kleedkamer. Ik kon niet eens
wat zeggen. Het was 'oprotte.' Ik was ontzettend gekrenkt. Ook hield ik van stappen, hoewel ik
wel elke zaterdag op tijd naar bed ging. Maar op vrijdagavond gingen Piet Keizer en ik lekker een
biertje halen. Ik had wel de naam van 'stapper.' Ook dat ging niet bij Michels, dus ik kwam op de
reservebank, en dat beviel me helemaal niet. Uiteindelijk is er van school ook niets terechtgekomen.
Uiteindelijk vertrok ik bij Ajax naar AGOW in Apeldoorn en speelde later ook nog in de Verenigde
Staten bij de Chicago Mustangs. Na mijn Amerikaanse tijd probeerde ik nog bij DWS of Blauw Wit
te gaan voetballen. Ik had echter nog een contract bij Chicago. Beide clubs konden of wilden de
transfersom niet betalen. Dan zou ik maar bij de amateurs van De Spartaan gaan spelen, waar
ik toch al meetrainde. Toen kwam echter het bericht dat ik wereldwijd twee jaar was geschorst
door de FIFA omdat ik nog onder contract stond bij Chicago Mustangs. Zelfs voor een amateurclub
mocht ik niet uitkomen. Zo kwam er in 1969 een vrij abrupt einde aan mijn loopbaan. Nu heb
ik twee versleten knieën en voetballen zal niet meer gaan, maar ik heb zeer zeker genoten als
voetballer! rT-grti.TiFfrT
De Meersche Helden 2013 - 2014
Pagina 30
