Frank is een Baas Pepperoni
Ok zag een reclamespotje met daarin Frank de Boer, die Ronald aan het uitlaten was en
ik zag in gedachten Frank de Boer die Ajax aan het leiden was.
□e hond wilde doorgaan, daar waar Frank juist dacht aan inhouden en kalmte bewaren.
Ik zag een voorbeschouwing van de Klassieker Ajax-Feyenoord, waarin zowel Frank de
Boer als Ronald Koeman aan het woord kwamen en hun visie op de wedstrijd gaven.
Frank sprak met respect over de rivaal uit Rotterdam, maar als je zijn woorden goed in
je opnam dan wist je dat Frank eigenlijk wilde zeggen;"laat ze maar komen, laat ze maar
hopen, want wij maken het karwei toch wel af".
Ronald sprak over zijn club en hoe goed het allemaal gaat. Dat ze er klaar voor waren
om de landskampioen onder druk te zetten en de punten mee te nemen naar Rotjeknor.
Wederom dus een situatie waarin De Boer juist de Baas was en de riem van Ronald
even strak trok om zo aan te geven wie het voor het zeggen had.
Ik zag een stukje uit een reportage over het trainingskamp te Rio de Janeiro alwaar de
Ajax selectie zich aan het voorbereiden was op de tweede helft van het seizoen.
In de branding van de zee aan de exotische Copacabana zag ik diverse Ajax spelers een
oefening onderbreken omdat hun oog viel op een Zuid-Amerikaanse schone die voorbij
paradeerde in een broekje dat nog te klein was om je neus in te snuiten. Even was ik
bang dat de halve selectie bij thuiskomst een SOA onder de leden zou hebben.
Wat mij later opviel was dat er ook een riempje aan dat broekje vastzat en dat datzelfde
riempje strak werd gehouden door Frank de Boer. Heel soms liet Frank het riempje even
vieren om zodoende de dame in kwestie even ruimte te geven om sensueel maar gecon
troleerd langs zijn jongens te kunnen paraderen.
Toen ik een jaartje of zestien was, kregen wij er een huisgenoot bij. Die heette Mitchell.
Het betrof hier een prachtige zwarte Labradorpup die nog de nodige zaken moest leren
om op "eigen" poten te kunnen staan.
Naarmate die rakker ouder werd, begon ik hem steeds vaker uit te laten zonder 'm aan
gelijnd te houden. Maar altijd met de riem in het zicht.
Duidelijk gaf ik aan waar hij moest wachten, waar hij vrij kon lopen en waar of voor wie hij
waakzaam moest zijn. Na niet al te lange tijd vormden wij een eenheid die niet tot lastig
te verslaan was. Kijk ik nu naar Ajax, dan zie ik Frank 90 minuten lang een wandeling
maken in het park met de riemen in de hand en met een houding, waarvan zijn "jonge"
honden weten dat ze vrijheid genieten zolang de baas het toestaat. Kwispelend rennen
ze gecontroleerd over het veld, schijtend alleen in het doel van de tegenstander en waak
zaam op de momenten dat ze dat moeten zijn.
Ja, ik denk dat we wel kunnen zeggen dat Frank een Baas is.
