Tscheu La Linen De Goeie Ouwe Tijd
Op mijn negentiende ging ik alsnog naar Ajax. Ik werd gekocht door Hans Kraay, maar die was
vorig seizoen al snel verdwenen en toen kwam Michels. Michels vroeg me bij hem te komen in het
trainerskamertje. Hij zei tegen mij: 'Als jij goed naar me luistert, maak ik jou binnen twee jaar een
Europese topspeler.' 'Ja hoor, ik wil wel luisteren.' Maar het werd helemaal niets. Michels vertelde
me dat ik moest bewegen. Zonder de bal dus. Maar ik was al jaren gewend alleen wat te doen met
de bal aan de voet. Ik speelde puur op m'n instinct. Nu moest ik bewegen, maar ik wist totaal niet
waarheen en hoe. Dat werd me ook niet verteld. En ik moest ook leren de bal snel af te spelen. Ook
volkomen tegen m'n natuur in, balverliefd als ik was. Dus ik speelde de bal steeds verkeerd af, ik gaf
hem altijd aan de tegenstander. Het gevolg was dat ik op de reservebank zat, met iedereen ruzie
had, geen zin meer had, te laat kwam en doorlopend boetes aan het betalen was. Aan het eind van
het seizoen zei ik tegen voorzitter Van Praag dat ik ermee kapte. Ik was het zat. De hele magie van
het voetbal was weg, ik stopte met voetbal.
Die zomer lag ik heerlijk op het strand, met een
stel mooie meiden om me heen. En dan zag
ik Johnny Dusbaba voorbij rennen om alweer
aan z'n conditie te werken. Het nieuwe seizoen
begon, zonder mij. Op een gegeven moment werd
ik gevraagd om aan een cafétoernooitje mee
te doen. Daar had ik wel oren naar. Maar m'n
voetbalspullen lagen nog bij Ajax. Dus ik rijd met
Johnny Dusbaba mee. Daar vraagt Bobby me of
ik toch niet even mee wil doen; ze kwamen nog
een mannetje tekort. Inmiddels stond Ivic voor
de groep. Tijdens het trainingspartijtje speel ik
iedereen zoek. Na afloop zegt Ivic tegen me: 'Jij
hoort in het elftal thuis, je moet morgen weer
komen.' Hij sprak zo overtuigend dat ik de andere
dag er weer was. Die man had tijdens één training
gezien wat ik in huis had.
hu ■•'V. w
Vervolgens leerde Ivic mij pas werkelijk wat
Michels bedoelde. Hij creëerde trainingssituaties,
waarin mij duidelijk werd wat 'bewegen' werkelijk
inhoudt, hoe je dat moet doen. Hij had heel goed
gezien dat ik van groot belang voor een elftal was,
als ik m'n man uitspeelde. Maar daarvoor moest
ik wel goed staan, of liever gezegd in een positie komen dat dat gemakkelijker ging. Hij had heel
goed gezien dat als ik goed stond, ik negen van de tien keer m'n man uitspeelde. Ivic leerde me dat
daartoe van belang was dat ik me op het juiste moment vijf meter van m'n tegenstander vandaan
bewoog. Vijf meter naar links, rechts. Of vijf meter naar achteren. Ivic heeft ook goed gezien dat ik
goed aangespeeld moet worden door Suurbier en Schoenaker.
Daar hebben we de afgelopen maanden eindeloos op getraind.
En Suurbier heeft net zo lang op z'n donder gekregen van Ivic
tot hij bij de les was. Hij zag dat Suurbier me vaak veel te laat
aanspeelde, als ik de back in m'n rug had. Ik moest natuurlijk
wel op tijd aangeven wat ik ging doen, welke kant ik op bewoog.
Het moment van die eerste training, toen ik eigenlijk bij Ajax
was om m'n voetbalschoenen op te halen, is feitelijk het
belangrijkste moment uit mijn carrière tot nu toe. Zonder Ivic
zou m'n carrière een vroegtijdige dood gestorven zijn.
Ivic heeft mij voor het voetbal behouden. Natuurlijk verloor
ik m'n karakter niet. Dus had ik soms geen zin en ik bleef
eigenzinnig. Maar zonder hem was voetbal niks meer voor mij
geweest.
Hij bracht het plezier terug.
De Meersche Helden 2012 - 2013 Pagina 16
