ODE AAN DE TOEKOMST Drie hoog achter
Is ik door de poort van De Toekomst loop, zie ik op de muur de vier magische letters. Niks geen
onnodige opsmuk of hippe stijl. Dat ene woord zegt al genoeg in al zijn eenvoud. De bal boven de 'j'
maakt het helemaal af. Dit is een ouderwetse voetbal. Samengesteld uitvlakken. Bijeengebonden
door stiksel. Je reinste puurheid. Alsof de tijd hier heeft stil gestaan. Lawaai komt me tegemoet.
Het geluid van jonge voetballers, dromend en hard werkend aan hun debuut in Ajax 1Zo te horen
hebben ze plezier. Zonder moeite kun je hier een rondje maken langs de velden. Geen politie,
stewards, clubcard, hek of prikkeldraad dat me tegen houdt. Tussen supporter, speler en trainer
bestaat geen afstand.
Ook hier ontmoet ik bekende gezichten. Die van hoofd steward Theo, oudere Ajacieden die misschien
al vanaf 1970 een seizoenkaart hebben of de nieuwe generatie van VAK410. Op De Toekomst speelt
leeftijd geen rol. We kennen geen generatieconflict. Hier heerst het gevoel van saamhorigheid. Wat
klinkt is het getik van de noppen, afkomstig van de aanstormende jeugd in Ajax shirt of trainingspak.
In de ziel van Ajax ademt alles voetbal. In de kantine kletsen we over voetbal. De gesprekken gaan
over het eerste elftal of onze jeugd. Ik waan me scout en kenner en poog talenten te ontdekken
nog voordat ze bekend raken bij het grote publiek. Ondertussen drinken we een bakkie koffie of een
biertje. Culinair hoogtepunt is de moeder aller voetbalvoer: het broodje bal. Het assortiment wordt
niet getoond in schreeuwende neonletters maar door ambachtelijk geschreven woorden met krijt op
een schoolbord.
Op de Bob Haarms tribune met rode stoeltjes staat in het wit het woord 'AJAX'. Het vertoont
gelijkenissen met de tijden uit De Meer als de Reynolds tribune maar matig gevuld was. Bekende
Ajax-watchers zoals Henk Spaan vind je hier langs de lijn. Op het balkon staan bestuursleden of
coryfeeën als Swart en Keizer. Clubmensen zijn druk in de weer. Grote kans dat je iconen als
Bergkamp, De Boer of Jonk letterlijk en figuurlijk tegen het lijf loopt. Als speler stonden ze op
eenzame hoogte, nu zijn ze gewoon aanraakbaar. Voorzichtig doet ook de moderne tijd zijn intrede.
Achter het hoofdveld ligt de opblaashal met technische snufjes van adidas. Voetbal als wetenschap in
plaats van kunst. Aan de andere kant van het clubgebouw is een heuse stormbaan verrezen. Diverse
velden bestaan uit kunstgras en we hebben een digitaal scorebord met roterende teksten. Stiekem
hoop ik op de terugkeer van een man die handmatig de houten borden verhangt bij een doelpunt.
De wedstrijd gaat zo beginnen. Met een biertje loop ik richting de uitgang. Ik pak een stencil met de
opstellingen. Mijn naam ontbreekt. Aan de muren hangen foto's van de helden van weleer. Ik loop de
houten trap af. Het hoofdveld en de toeschouwers doemen op. Het clublied galmt uit de boxen.
Mijn gedachten dwalen af in de tijd. Ik droomde ervan om ooit te mogen spelen in dat authentieke
Ajax-shirt. Uren oefende ik op de trucjes van Vanenburg en Van Basten. Het was slechts een
kwestie van tijd tot de Ajax scouts mij zouden ontdekken. Ik hoorde een uitverkocht De Meer en een
afgeladen Olympisch Stadion minutenlang mijn naam scanderen. Glimlachend zou ik de aanbiedingen
van Barcelona en Manchester United afwimpelen. "Mijn Ajax in de steek laten? Wat denken ze wel
niet!?" De scheidsrechter fluit voor de aftrap. Ik sta niet op het veld maar op de tribune. Ik heb er
intussen vrede mee. Dit is mijn club op zijn mooist. Het is de magie van Ajax die mij betovert.
Op onze bakermat heerst de ultieme voetbalcultuur. Praat erover, lees erover. Maar nog beter:
beleef en ervaar het zelf. Hier komen verleden, heden en toekomst van Ajax samen. Walking down
Memory Lane op De Toekomst. nÊ
De Meersche Helden 2012 - 2013
Pagina 4
