fi€dp Molenaar □e Goeie ouwe tijd
edurende de actuele bestuurscrisis bij Ajax is Keje Molenaar een veelbesproken sleutelfiguur.
In de jaren tachtig speelde Molenaar maar liefst vier seizoenen voor Ajax en winst tweemaal de
landstitel en eenmaal de KNVB-beker te veroveren.
Keje Molenaar, volgende maand hoopt hij 23 te worden, heeft de zware seizoenvoorbereiding goed
doorstaan. Alle Ajacieden trouwens als we Molenaar mogen geloven. "Althans, niemand kampt met
noemenswaardige spierblessures", zegt hij. „Dat duidt op een goede trainingsopbouw. Natuurlijk,
iedereen voelde zich af en toe een plank, maar die stijfheid gaat vanzelf over. De eerste week in
Drenthe. Drie keer per dag trainen, 's Morgens voor achten liepen we al door de bossen en elke
avond een wedstrijd tegen een amateurclub. Kunnen me niet bekoren, die partijtjes. Valt totaal
geen eer aan te behalen. Je doet na namelijk nooit goed. Win je met 10-0, dan is dat normaal, win
je maar met 2-0, dan krijgt iedereen op zijn sodemieter. Voor mij is het trainingskamp in Drenthe in
zoverre geslaagd, dat ik alle wedstrijdjes heb meegedaan. Drie keer als rechtervleugel verdediger,
twee keer als verdedigende middenvelder. Het was belangrijk voor mij om weer te spelen. Aan het
einde van het vorige seizoen heb ik ook nog wel een paar keer gespeeld, maar dat zit dan vlak na de
genezing van je blessure. Je bent even wat voorzichtiger. Ik moest mijn krachten terug krijgen. Gaan
weken overheen. Ik vond het belangrijk om me voor dit seizoen lichamelijk weer topfit bij Ajax te
melden. Ik heb dus veel voor mezelf gewerkt tijdens de zomerstop. Niet met vakantie gegaan, maar
lichamelijk weer krachten opdoen. Veel bij Wim de Lange geweest. Toen ik me dit seizoen bij Ajax
meldde voelde ik me goed, maar dan krijg je die eerste weken waarin de basisconditie moet worden
opgedaan. Veel loopwerk. Ik heb het vol kunnen houden, omdat ik me goed voorbereid had. Val je zo
vanuitje vakantie het trainingskamp binnen, dan word je lichaam werkelijk binnenste buiten gekeerd.
Maar goed, dat is het bekende
verhaal van de voetballer tijdens
de seizoenvoorbereiding".
We treffen elkaar in Volendam.
Molenaar puft uit van wéér
een middag sprint werk. Vijf
keer twintig meter, vijf keer
vijftig meter, vijf keer honderd
meter enzovoort. Hij heeft een
half uur op me zitten wachten,
want het valt niet mee om
door de toeristenstroom de
Willem Janszoon Tuinstraat in
het palingdorp te bereiken. De
Amerikaan fotografeert vanuit
de langs de haven geparkeerde
bus, de normale toerist slentert
over de dijk, de vloot zit op het
water en Keje Molenaar in het
zonnetje voor zijn ouderlijk huis.
Het inleidende praatje gaat over
Dietzenbach, een ons beiden bekend plaatsje in de buurt van Frankfurt.
Als vanzelfsprekend eigenlijk, want twee dagen eerder kreeg Ajax daar,als afsluiting van zijn Duitse
trainingsweek, een behoorlijk pak slaag van Eintracht Frankfurt. Met de rust stond het al 3-0.
De Koreaan Bum Kun Cha bepaalde later de eindstand op 4-0. "En we mochten nog van geluk
spreken, dat die Duitsers wat royaal met hun kansen omsprongen", aldus Molenaar, „want voor
hetzelfde geld hadden ze ons met dubbele cijfers opgerold. Ongelooflijk, wat een ploeg is dat.
Bij ons liep het niet. Zelfs Lerby werd totaal overspeeld door die Ronald Borchers. Dan moet je
toch wel iets in huis hebben hè. Volgens mij is Eintracht Frankfurt een belangrijke kandidaat voor de
Duitse titel. Meer nog dan een Stuttgart, HSV of FC Küln. Met name Stuttgart en Küln hebben wat
kanjers ingekocht, maar het zal tijd kosten om daar een eenheid van te maken. Eintracht Frankfurt
speelt nu al een jaar of drie, vier met dezelfde ploeg. Dat moet op een gegeven ogenblik z'n vruchten
afwerpen. Die gaan, samen met Bayern München natuurlijk uitmaken wie er kampioen van Duitsland
wordt. Daar ben ik van overtuigd".
Pagina 29
De Meersche Helden 2011 - 2012
