L
ang, lang, lang geleden werd in de mooiste stad van de wereld, Mokum, een bijzonder vervelend
en achterbaks mannetje geboren. Bij de allereerste blik van zijn ouders op het mannetje wilden ze
hem eigenlijk het liefste Zeiklul noemen, maar bij het aangeven van het mannetje bij de burgerlijke
stand bleek dit niet te kunnen. En dus besloten ze hem maar Uri te noemen.
Het is natuurlijk niet verbazingwekkend, maar Uri groeide op zonder vriendjes. Kinderen hadden al
erg snel door dat hij niet te vertrouwen was. Niemand wilde met het mannetje spelen.
Nee, kinderen bleven zelfs op grote afstand van het volkomen onbetrouwbare jochie.
Uri merkte natuurlijk wel dat alle kinderen die hij (op grote afstand) zag helemaal leip waren van
de lokale voetbalclub. Dus in een uiterste poging om vriendjes te krijgen, schreeuwde hij heel vaak
"maar ik ben ook voor Ajax, hoor". Maar iedereen negeerde hem natuurlijk.
Toen Uri opgroeide hoorde hij over van een hele bekende Amsterdamse jongen. Ene Johan.
Iedereen wilde vriendjes zijn met Johan en Uri was jaloers. Zo jaloers dat hij nooit en te nimmer
vriendjes wilde worden met Johan. Hij haatte de enorm populaire Johan die zo goed kon voetballen
en Ajax naam en faam bezorgde.
Jaren later was Uri groot geworden bij een verzekeringsmaatschappij. Nog steeds geen vrienden,
maar van verzekeringen had hij heel erg veel verstand. En omdat hij nog steeds vaak schreeuwde
"maar ik ben ook voor Ajax", maar nog steeds niet gehoord leek, viel hij bijna van zijn stoel toen bleek
dat er toch mensen waren geweest die dat gehoord hadden. En toen ze hem zelfs vroegen bij Ajax
aan het werk te gaan, aanvaarde hij zonder ook maar met zijn ogen te knipperen een bestuurszetel.
In zijn jaren bij Ajax kreeg hij vriendjes. Van Os en Henrichs waren zijn vriendjes bij Ajax.
En het verbaast natuurlijk niemand dat dat eenzelfde type onbetrouwbare hufters waren als Uri zelf.
Henrichs had in zijn zielige leven ook een enorme hekel aan Johan gekregen. Dat schepte een grote
band. De mannen werden uiteindelijk zelfs zo geil van zichzelf dat ze zichzelf maar erelid van de
allermooiste voetbalclub op Ajax maakten. Waarschijnlijk omdat ze zo'n hard lulletje hadden gekregen
van de betonbak die ze hadden laten bouwen of de enorme berg aan knaken die ze bij elkaar hadden
weten te krijgen door van Ajax een beursgenoteerd bedrijf te maken. Met al die beslissingen hebben
Uri en zijn vriendjes van Ajax een koude club gemaakt. Zo koud dat de kut van Marjan Olfers daarbij
vergeleken een hittegolf in de woestijn is!
Uri heeft nooit kunnen voetballen. Hij mocht zelfs niet eens op doel staan. Herstel, ze wilden hem
zelfs als doelpaal niet hebben. En dat moet de reden zijn dat hij nooit heeft gerealiseerd dat de
kracht van Ajax de kracht van de jeugdopleiding is. En niet het kopen van spelers.
Dat ziet Johan wel. Dat zien supporters wel. En daarom houden supporters van Johan.
Uri kan het niet winnen van Johan. Vroeger niet. Nooit. Maar nu heeft Uri het samen met zijn
vriendjes voor elkaar gekregen om de kloon van Uri in de RvC te krijgen. Nog zo'n onbetrouwbare
kale bloedhond bij de mooiste club ter wereld. Maar Johan geeft niet op. Johan houdt van Ajax op
een manier die de onbetrouwbare, leugenachtige hufters niet kunnen begrijpen.
En daarom zal Johan winnen. Daarom moet Johan winnen! Want als Johan wint, dan wint Ajax.
En dan winnen we allemaal.
En daar zijn dan uiteindelijk maar 3 woorden voor: LEIPE SHIT, OUWE!
Ajax is mijn glorie!
Op naar de 31e landstitel!
Met Johan... even heel duidelijk
stellen dat ik NIET
in de RvC gekozen
ben om dat ik Swart
ken... Ik ken Sjaak
echt helemaal niet!
De Meersche Helden 2011 - 2012
Pagina 12
