David Endt □e Goeie ouwe tijd
Ojj
Uk ben in 1954 geboren in Den Haag en heb daar vier jaar gewoond. Toen kreeg mijn
vader werk als leraar aan een middelbare school in Amsterdam, en daarom verhuisden
we naar Amsterdam, naar de Westelijke Tuinsteden (Nieuw-West). Sloten/aart was één
van de namen van die Tuinsteden. Daar kwamen we toen te wonen, ben ik verder opge
groeid en heb ik mijn bewuste jeugd doorgemaakt. Op het moment dat ik oud genoeg
was, ben ik gaan voetballen op straat en van daaruit gingen dus ook alle tochten met
vriendjes naar Ajax. Toen ik een jaar of 1 2 was kreeg Ajax werkelijk gestalte. Daarvoor
keek je soms op televisie naar het voetbal, en ik ging wel eens naar DWS toe. Ik kon
toen nog niet zo vaak naar Ajax toe. Op achtjarige leeftijd was ik nogal onder de indruk
geraakt van Internazionale uit Milaan. Dat was de kampioen van Europa, dat was mijn
club. Als jochie spiegel je je al gauw aan de beste. En het zag er goed uit, je had dan
nog wel geen kleuren-tv, maar je wist uit de bladen hoe ze speelden, wat voor kleuren ze
hadden. Het was romantisch, ver weg. Maar dat maakte iets speciaals los en dat heeft
me nooit meer los gelaten. Maar later, met name in 1965, ging Ajax opeens fantastisch
voetballen. Toen was Cruijff er ook, en dat was iets heel speciaals. Dat heb ik allemaal
op de tribune meegemaakt. Daarvoor ging ik ook al naar het B-elftal of Betaalde Jeugd,
want daar speelde Cruijff mee, ik kan me nog herinneren dat ze met 9-1 van Heracles
wonnen, toen schopte hij er vijf in.
Naar Ajax
Dat was in 1968, dat weet ik zeker. Ik was nog niet bij Ajax want ik ben pas in 1971 bij
Ajax gekomen. Toen begon ik hier met trainen, ik speelde namelijk bij mijn club Sloter-
vaart en daar was ik een van de talentvolle spelers. Ik heb de A-junioren overgeslagen
en ging van de B-junioren meteen door naar het eerste elftal. Daar speelde ik twee jaar
en onze trainer regelde in dat tweede jaar dat ik bij Ajax kon komen trainen. Hij deed
namelijk de trainerscursus voor Coach Betaald Voetbal met andere ex-profspelers.
En een daarvan was Piet Keizer. Huub Lens, mijn trainer, was zelf ook een ex-betaald
voetbalspeler, hij speelde bij DWS. Ik weet het nog heel goed, het was een regenachtige
avond, ik denk eind november, begin december. Grauwig weer, en ik mocht voor het
eerst naar die training toe. Het bekende traject met de tram, lijn 1overstappen bij de
Munt en dan lijn 9. Het was toch wel spannend, want ik speelde wel in het eerste elftal
bij de senioren, maar ik ging toch wel naar Ajax. Ik kwam op het terrein en het was echt
naargeestig weer. De regen zwiepte om de lichtmasten op het terrein voor het stadion.
Ik zocht zo mijn weg en ik dacht: hier moet ik naar binnen voor de kleedkamers. Ik klopte
eerst aan bij de trainer, dat was Han Grijzenhout. Hij heette me welkom, was erg vrien
delijk en zei me dat ik een plaatsje in de kleedkamer moest opzoeken.
De kleedkamer werd gewezen en hij wees
zich allemaal vanzelf wel. Ik kom in de kleed
kamer, en dan kom je op vreemd gebied,
vreemd territorium. Ik zocht zo snel mogelijk
een plek en links om de hoek van de deur
was een plek en daar wilde ik gaan zitten. Ik
zette mijn tas neer en keek naar iemand die
langs me stond. Dat was Louis van Gaal, hij
keek me zo aan van: jij bent nieuw, jou ken
ik nog niet. Ik stelde me voor en vertelde
wie ik was. "O, en jij komt trainen?" zegt hij.
En helemaal op zijn stijl zegt hij: "Succes!"
Helemaal niet echt onvriendelijk, maar wel
typerend voor hem.
De Meersche Helden 2Ü11 Pagina 3D
