De ü)on Corleone van ;Jax Van Mokum
onderdagavond 23 maart jongsleden, is een avond die mij voor altijd bij zal blijven vanwege een
stukje historische televisie dat ik kreeg voorgeschoteld. Televisieprogramma's stonden bol van het
nieuws omtrent de startende oorlog in Libië, maar het publiek dat op zojuist genoemde avond naar
het sportnieuws van de NOS keek, was semi-live getuige van de aanvang van een ware Ajax-oorlog,
met Cruijff als oppercommando. Kille wegverlichting en een verder donker Amsterdam Zuid-Oost
vormden het decor van een interview dat NOS-verslaggever Jeroen Stekelenburg hield met de boze
strijdmacht van Cruijff. Vlakbij de Arena, waar de vijand zich op dat moment schuilhield.
Johan Cruijff, mensen kunnen over 'm zeggen wat ze willen, maar hij lijkt strijdbaarder dan ooit
inzake de Ajax-renovatie. Na een tegenvallend gesprek met algemeen directeur Rik van den Boog
kon Cruijff zijn frustratie niet langer verhullen. Opvallend voor een man op leeftijd, met een huisje
hier, een huisje daar. Johan heeft immers z'n spreekwoordelijke schaapjes reeds jarenlang op het
droge.
De eeuwige nummer 14 noemde het huidige Ajax tijdens het interview letterlijk een drama en
gebruikte nog net niet het woord 'pipo's' als synoniem voor directieleden. Hij benadrukte meermaals
dat de heren op het pluche er werkelijk, maar dan ook écht totaal geen ene fuck van begrijpen.
Schakelmomentje in de reportage naar Rik van den Boog, die ook werd gehoord naar aanleiding
van de vergadering met Cruijff en z'n mannen. Van den Boog had een sterke openingsgrap, want hij
meldde doodleuk een goed gesprek te hebben gehad met de heren, de heren - Johan Cruijff, Dennis
Bergkamp en Wim Jonk - bij wie de stoom uit de oren kwam van woede. Riks blik sprak echter
boekdelen. Don 'El Salvador' Corleone was namelijk zojuist bij hem op de koffie geweest en made him
an offer he couldn't refuse. Tja, en bijdehante Rik weigerde dat aanbod wél. Aan de angstogen van
de algemeen directeur was af te lezen dat hij vreesde dat hij de volgende ochtend een paardenkop in
zijn bed zou vinden. Hij poogde z'n angst te verdoezelen door te zeggen dat hij het zelfs grotendeels
met Cruijff eens was, maar dat Johan eens temeer te rigoureus te werk wilde.
Volgend schakelmoment. Bergkamp en Jonk aan
het woord. Voor mensen die de film
The Godfather kennen; in Bergkamp herkende
ik de rol van Al Pachino (als Michael Corleone:
de troonopvolgende zoon) en Jonk kwam over
als Robert Duvall (als Tom Hagen, die in de
film de functie van 'consigliere' ofwel raadgever
bekleedt). Dat Cruijff de rol van Marlon
Brando (als Don Vito Corleone) vervulde zullen
cinemakenners inmiddels geconcludeerd hebben.
Met tronies alsof ze ieder een vaatje zure haring
achter de kiezen hadden, meldden Bergkamp en
Jonk verbijsterd te zijn.
"Als je zulke mensen hebt, met zoveel kennis, en
je gaat daar zo mee om. Dan snap ik daar niets
van," aldus Bergkamp. Jonk zei nog liever 48 uur
naar het op repeat staande oeuvre van Jantje
Smit te luisteren, dan een minuut langer met
deze directie te vergaderen, of iets dergelijks.
Maar, Cruijff vertelde dat hij ditmaal niet zou
opgeven. Hij legde zich niet neer bij dit verlies.
Naast de enorme soapwaarde van dit tafereel,
bewonder ik toch zijn pure strijdlust. Waarom
zou-ie zoveel moeite doen als hij het slecht met
Ajax voorheeft? En iedereen weet: als Cruijff het met je oneens is ontstaat er reuring. En waar de
Ajax-directie zich tot op heden om alle commotie heen kon draaien (lees: lullen), zal het ditmaal
wellicht haar Waterloo vinden in de strijd met Cruijff. In de vendetta van de godfather van Ajax.
Gelukkig is Tony Soprano de deur al uit, anders zou het pas echt hommeles zijn geworden.
Pagina 11
De Meersche Helden 2Q11
