Uitwedstrijden Viitor
roeger waren uitwedstrijden het walhalla voor de meeste fanatieke Ajax-supporters. Je wist dat
je met een groep mannen op pad was (en een paar vrouwen, maar dat was oké. Nu neemt dat
aantal steeds meer toe, maar dat is een andere discussie), waarvan je wist dat ze net zo fanatiek
als jij waren. En dat zij Ajax ook overal volgden en supportten. Het uitvak representte Amsterdam,
onze clubkleuren, onze club. Ludieke liedjes werden verzonnen en we waren geregeld de baas in
het stadion van de tegenstander. Oké, er was misschien minder aanleiding om te k*nkeren op de
spelers, om te roepen dat de trainer op moest rotten, maar die mentaliteit was er gewoon ook een
stuk minder.
Tegenwoordig zijn uitwedstrijden minder bijzonder. Sowieso door alle belachelijke combi's en prijzen,
en ook het slechte spel. Maar zullen de spelers daadwerkelijk beter gaan voetballen als je om
Litmanen gaat roepen? Als je blijft schreeuwen "We willen Ajax zien!"? Soms is dat logisch, echt,
I get it, maar als je dan tóch die belachelijke combi naar het buitenland instapt (oh nee, Venlo is
geen buitenland, het is alleen maar een roteind rijden, excusez-moi) of juist naar het altijd gevaarlijke
Alkmaar gaat, dan wil je er toch het beste van maken? Als in de loop van de wedstrijd blijkt dat
er (weer) totaal geen inzet is bij de spelers, dan is het misschien logisch dat de support minder
wordt. Het moet wel van twee kanten komen. Al denken andere supporters daar weer anders
over: je support je club, je stad en je kleuren, niet de elf spelers op het veld. En die club blijft altijd
de mooiste en de beste, dus je blijft gewoon supporten. Ik snap dat niet iedereen zo denkt of kan
denken. Maar tegenwoordig is er zelfs al bij het begin van de wedstrijd niet meer de instelling om
te supporten; er wordt niet vanaf het begin aangemoedigd. Maar als het slecht gaat, kan er wel
opeens sarcastisch worden gezongen. Dan moet er opeens een punt worden gemaakt.
Jongens die tegenwoordig pro-Ajax nummers inzetten in het vak, worden spottend aangekeken
en maar een klein deel doet mee. En ook dat kleine deel haakt vaak na drie zinnen weer af omdat
de rest niet meedoet, dus dan klinkt het niet. "Dus dan zing ik ook niet, want ik loop graag achter
anderen aan en omdat ik vals zing en niet wil dat Vurnon Anita daarvan schrikt en daardoor een
eigen doelpunt maakt. Of omdat ik mijn stem wil sparen voor als we op voorsprong staan.
Of het regent en dit stadion heeft geen dak dus vallen er druppels water in mijn mond als ik zing"
(alle kutsmoezen doorhalen die niet van toepassing zijn). Come on zeg, wat boeit jou de rest?!
Als jij blijft zingen, blijven meer mensen zingen, en die trekken andere mensen over de streep.
Een beter uitvak begint bij jezelf.
Het uitvak kent ook een hoog only sing when you're winning-gehalte. Na een doelpunt blijken alle
stembanden opeens tóch nog in de kelen te zitten. Terwijl je zou zeggen dat onze spelers wanneer
we gelijk of achter staan onze steun stukken harder kunnen gebruiken, dan als het al duidelijk is
dat we gaan winnen (al is tegenwoordig een 2-0 in, ik noem maar wat, Kerkrade nog steeds reden
om te billenknijpen. Dus een goede reden om óók bij voorsprong te blijven zingen). Even snel als
het zingen opkomt na een doelpunt, verdwijnen de klanken ook weer. Hooguit twee nummers en
iedereen is weer stil. Het is toch van de zotte eigenlijk dat als er een aantal 410'ers mee zijn,
die het vak aansporen en blijven zingen, iedereen opeens wél kan zingen. Willem II -uit vorig seizoen
was super.
Maar die mentaliteit hoort toch in jezelf te zitten? Waarom sta je anders in het uitvak? Als je
echt voor het voetbal gaat (wat toch niet om aan te zien is de afgelopen seizoenen) en een leuke
middag met je vrienden, kun je ook in het thuisvak gaan zitten. Dan ben je nog sneller thuis na
afloop en word je niet als vee behandeld. Maar veel 'supporters' staan tegenwoordig in het uitvak
omdat dat stoer is om de volgende dag op het werk of op school te kunnen vertellen, omdat ze
hun voorranguitkaart willen behalen of omdat ze stoer achter het hek iets durven schreeuwen naar
supporters in het thuisvak. En ze staan er dus niet meer voor de hoofdreden: Ajax supporten,
en dan wel zó dat de spelers en het thuispubliek het kunnen horen en voelen.
Dat doe je voor Ajax. De mooiste club. Het kan dooien, het kan vriezen, we kunnen winnen of een
verliezen, maar een betere club dan deze is er niet. Toch? Toon dat dan!
De Meersche Helden 2Q10
Pagina 16
