Gaan voorhet kampioenschap □e Goeie ouwe tijd
Met het grote trainersdiploma op zak kwam Tomislav in vastte dienst bij Hajduk split. Een
verbintenis, die acht jaar zou duren. Eerst als jeugdtrainer later als eerste man. 'Maar', zegt Ivic,
'in al die jaren heb ik bij Hajduk nooit een contract getekend. We werkten op basis van wederzijds
vertrouwen. Nu bij Ajax heb ik voor het eerst van m'n leven een contract getekend.'
'Ach, je weet hoe het in de voetballerij gaat. Al staan er nog zoveel handtekeningen, als het slecht
gaat of de menselijke verhoudingen kloppen niet meer, dan moet je toch uit elkaar gaan.
Na acht jaar Hajduk was het langzaam tijd voor mij geworden om daar op te stappen. Misschien
had ik er nog twee jaar kunnen blijven. Dan had ik de hele generatie kunnen blijven begeleiden, die ik
in de jeugd gekweekt had. Elet is namelijk een geweldig voordeel om jeugdtrainer gewend te zijn.
Dat werken aan de basis is als een schoolmeester. Jeugd is gevoelig voor elementaire dingen.
Ze zijn nog te vormen. Met de jeugd van Hajduk ben ik drie keer kampioen van Joegoslavië
geworden en drie keer wonnen we de beker. Datzelfde elftal ging later over in het eerste elftal en
toen won ik vier keer de nationale beker en werden we twee keer landskampioen. Ik ben gewend
geraakt aan het succes. Toch was het goed, dat ik ging. De voorzitter van Hajduk heeft de beslissing
helemaal aan mezelf overgelaten. Tot dusver verloopt mijn leven, zoals ik het gepland heb. Ik wil zes
jaar in het buitenland blijven werken en dan terug terugkeren naar Joegoslavië. Ik stel me voor, dat
ik dan weer de jeugd ga opleiden en trainerscursussen ga geven. Nee, dan zal ik geen topclub meer
nemen.
Die wekelijkse spanning van het resultaat wil ik dan voorgoed van me afzetten. Je kunt als trainer
nog zo fanatiek met de opbouw bezig zijn en nog zoveel jeugdtalent naar voren brengen, je wordt
toch beheerst door het resultaat. De club, de spelers, de supporters, iedereen is afhankelijk van het
wekelijkse resultaat. Dat moet je gewoon kunnen accepteren in dit vak, maar het vreet wel aan je'.
Hajduk Split verbaasde Europa de afgelopen jaren via snel en beweeglijk countervoetbal. Ivic was er
in acht jaar kennelijk in geslaagd een nadrukkelijk speltype te dicteren. Ik heb de indruk, dat hij met
Ajax vanaf de eerste dag bezig is het Hajduk-patroon aan Ajax op te dringen. Je kunt je afvragen of
het niet beter is om van het bestaande materiaal (Ajax) uit te gaan en dan je speelwijze te bepalen.
Ivic als antwoord: 'Dat verhaal heb ik vaker gehoord. Toen ik bij Hajduk hier mee begon, toen kreeg
ik te horen dat ik Duits of Hollands voetbal wilde spelen. Ze versleten me voor gek, want - zo werd
er gezegd - de Joegoslavische mentaliteit is anders. En nu ik hier bij Ajax werk, wordt er gezegd dat
ik het Hajduk-spel imiteer. Dit voetbal is niet van Ivic, of van Hajduk, het is doodeenvoudig mijn ideale
opvatting van het voetballen. Ik heb een eigen visie ontwikkeld en wat ik ook van anderen als verwijt
te horen krijg, ik geloof hier heilig in. Dat is bij Hajduk bewezen. Niemand zal mijn mening hierover
kunnen veranderen.'
Pagina 31
De Meersche Helden 201
