Mick Harren Interview
Wanneer is jouw liefde voor Ajax ontstaan?
"Van kleins af aan al, ik ben opgevoed door mijn moeder en mijn oom. Vrouwen hebben vaak wat
minder met voetbal, maar mijn oom nam mij als kind al mee naar de wedstrijden van Ajax. Dat
waren voornamelijk thuiswedstrijden, uitwedstrijden heb ik niet of nauwelijks bezocht. Naarmate ik
wat ouder werd heb ik ook een seizoenkaart gehad, dat was pas toen Ajax in de Arena speelde.
Mijn kinderen zijn uiteraard ook Ajacieden, als het even kan neem ik mijn zoons mee naar de Arena."
Hoe is het om als zanger op de middenstip van de Arena te staan?
"Voor mij persoonlijk is dat een overwinning, is 't iets om trots op te zijn. Ik doe dergelijke dingen
dan ook vrijwillig. Ik denk dat het publiek niet zo op Mick Harren zit te wachten. Ik ben een soort van
extraatje; door de Ajax organisatie toegevoegd aan de wedstrijd. Vaak treed ik op voor de wedstrijd
of in de rust. Het gevaar van zingen in de rust is dat als Ajax achter staat, het niet altijd plezierig is
om te zingen want het publiek kan dan niet wachten totdat de wedstrijd weer begint."
"Eén van de hoogtepunten van mijn carrière is ook een optreden in de Arena geweest. Dat was
tijdens het trouwfeest van Willem-Alexander en Maxima. Ik zat dan wel in het voorprogramma,
maar voor mij was het toch een hele grote eer. Je kunt tegenwoordig kiezen uit zoveel zangers en
zangeressen en dan kiezen ze jou."
Toen Ajax op het Leidseplein gehuldigd werd vanwege het behalen van het kampioenschap, mocht jij
zingen op het bordes, hoe was dat?
"Ja dat was top, ik kreeg daar zo'n adrenaline kick van. Je bent dan één van de ongeveer vijf zangers
die op het bordes staan en staat naast de spelers met de schaal. Dat is geweldig. Dan kijk je het
plein op en daar staan dan al de supporters, het lijkt wel een grote mierenhoop. Ik wist natuurlijk
dat ze niet voor mij kwamen maar voor hun Ajax, maar het blijft fantastisch. Helemaal omdat ik
nummers als De vrolijke koster Hazes' Bloed zweet en tranen en m'n eigen Ajax nummers mocht
zingen. Ik kreeg zelfs zelf kippenvel."
Toen Ajax op het Leidseplein gehuldigd werd vanwege het behalen van het kampioenschap, mocht jij
zingen op het bordes, hoe was dat?
"Ja dat was top, ik kreeg daar zo'n adrenaline kick van. Je bent dan één van de ongeveer vijf
zangers die op het bordes staan en staat naast de spelers met de schaal. Dat is geweldig.
Dan kijk je het plein op en daar staan dan al de supporters, het lijkt wel een grote mierenhoop.
Ik wist natuurlijk dat ze niet voor mij kwamen maar voor hun Ajax, maar het blijft fantastisch.
Helemaal omdat ik nummers als De vrolijke koster Hazes' Bloed zweet en tranen en m'n eigen Ajax
nummers mocht zingen. Ik kreeg zelfs zelf kippenvel."
Pagina 21
De Meersche Helden 2Q1Ü
