[MidÉkioiig De Goeie ouwe tiid
Nees raakte steeds verder van de wijs. In de wedstrijden speelde hij vaak bij de 'achterste vier', omdat
Krol geblesseerd was geraakt en vanwege de angst in die verantwoordelijke positie een fout te maken,
verlamde Neeskens. In de uitwedstrijd bij PSV raakte hij geen bal goed, wat Michels ertoe bracht
hem vanaf de bank uit te foeteren. Neeskens wilde in de rust worden vervangen, maar dat gebeurde
niet. Hij moest dóórploeteren, hoewel hij bekent: "Het waren in die tijd nogal harde velden, waardoor
de bal zo springerig deed. Dat maakte me gewoon bang. En ik was boos op Michels. Sjakie en Salo
adviseerden me naar hem toe te gaan, maar ik deed het niet. Ik ken mezelf. Ik kan niet tegen onrecht.
En omdat ik wist dat Michels het ook al zo moeilijk had, vermoedde ik dat ik een fikse ruzie riskeerde
wanneer ik naar hem toe zou stappen. Dan had ik misschien de finale gemist. En dat was het enige
wat ik nog wilde. Dus hield ik mijn mond maar." Neeskens haalde die finale en speelde als rechtsachter
een degelijke en onopvallende wedstrijd, wat, gezien zijn gebrek aan vorm en vertrouwen, een
schitterende prestatie mag worden genoemd. Alleen al door die wedstrijd heeft Neeskens bewezen
innerlijk sterker te zijn geworden.
Bekend is-ie, Johan Neeskens. Dagelijks ontvangt hij brieven van op hem verliefde meisjes. Elke
bekende voetballer krijgt wel brieven, vaak via de club aan hem toegezonden. Meestal hebben ze
dezelfde strekking. Maar de brieven aan Johan Neeskens hebben niet zelden een pikant toontje van:
'lieve Johan, je zult ons wel brutaal vinden, maar wij moeten bekennen dat we verliefd op je zijn'.
Toen in de publiciteitsmedia destijds breed werd uitgemeten dat Neeskens door Van Hanegem zou
zijn geslagen, schreef een meisje hem als volgt: "lieve Johan, laat ik voorop stellen dat ik tot voor kort
eigenlijk geen uitgesproken voorkeur had en Ajax en Feijenoord mij even sympathiek waren. Tot die
laatste wedstrijd, dat Van Hanegem jou sloeg. Ik had zo'n medelijden met je toen je op de grond lag.
Want ik wist hoeveel pijn je moest hebben. Dat zit zo: laatst liep ik in Rotterdam, keek even achterom
en botste tegen iemand op, waardoor die man tegen mijn schouder kwam. Toen ik omkeek zag ik dat
't Van Hanegem was. Nou ik heb twee weken pijn in mijn schouder gehad. Kun je nagaan hoe sterk die
Van Hanegem is. En dan te bedenken dat ik niet eens een klap kreeg."
Johan Neeskens is overigens niet kleinzielig. Hij deelt veel uit in het veld, maar incasseert ook veel, al
wil hij nooit laten merken dat hij flink geraakt is. Op zo'n moment wordt hij een brok onverzettelijkheid,
die alle beschikbare kracht en energie bundelt voor een genadeloos "hij of ik". Neeskens beweert zelf
nooit iets te ondernemen als de bal niet in de buurt is: "Zelf word je veel gesard, maar Michels zei
altijd: 'trap er niet in. Laat je niet uit je spel halen'. Hij had gelijk. Want als je dat doet ben je tegen Van
Hanegem verkocht." Tot nu toe heeft Neeskens twee keer het neusbeen gebroken. Een keer gebeurde
dat bij RCH, de tweede keer bij Ajax na een ongelukkige manoeuvre van de sportieve Telstar-speler
Cees de Vries. Joop Heineman, ex-Ajacied, nu spelend bij Vitesse, herinnert zich de eerste keer nog
goed: "We speelden met Vitesse tegen RCH en we dachten dat Neeskens niet zou meedoen, omdat
hij vlak daarvoor zijn neus gebroken had. Hij stond in de centrale verdediging en dus werden er hoge
ballen gespeeld, omdat wij dachten dat Neeskens niet zou koppen. Maar hij kopte elke bal weg. Ik ging
een keer naar voren en in een duel met Neeskens ging ik heel hard door. Hij lag op de grond, moest
worden verzorgd en moet op dat moment veel pijn gehad hebben. Maar hij lachte maar wat naar me,
en zei alleen maar: straks is het mijn beurt. En ja hoor, later in de wedstrijd pakte hij me terug. Toen
kwam ie heel rustig bij me staan, terwijl ik verzorgd werd. En nog steeds stond ie een beetje te lachen.
Een bikkelharde, die Neeskens."
De krachten opslurpende manier van voetballen doet veel kenners twijfelen aan de toekomst van
Neeskens. Zij menen dat Neeskens het op deze manier niet tot zijn dertigste in de top kan volhouden.
Neeskens weet: "Ik heb in mijn eerste seizoen veel geleerd. Ik weet dat ik vaak te veel doe. Ik moet
rustiger aan de bal worden, maar daarvoor heb je óók een bepaalde techniek nodig. Die moet je
ontwikkelen, dat kost wel even tijd. Dat zal de komende jaren nog méér groeien."
De Meersche Helden 2009
Pagina 32
