De Goeie ouwe tiid
Neeskens praatte er ook over met Sjaak Swart, zijn vriend, in een soort vaderrol. Swart en ook Muller
adviseerden Neeskens eens met Michels over zijn problemen te praten, maar dat deed hij [nog] niet.
Maar nadat Michels zélf telefonisch contact had gezocht met Neeskens' ouders, kwam dan toch het
gesprek, waarin Neeskens alles eerlijk opbiechtte. Michels toonde begrip, zo weet Neeskens: "Hij zei
dat hij had verwacht dat ik vóór de helft van het seizoen in elkaar zou klappen en dat hij niet van stond
te kijken dat het toch gebeurd was. Hij dat hijzelf dat probleem ook elk seizoen had. Soms, zei hij,
was dat halverwege het seizoen, soms aan het eind. Dan zag hij niet 't meer." Michels zei: "Johan, jij
moet even alles opzij zetten. Het helpt niet als je steeds vroeger naar bed gaat, of steeds harder gaat
trainen. Jij moet 's goed aan de zwier, een stevig glas gaan drinken en vergeten datje profvoetballer
bent. Niet één, maar twee of drie dagen. Je zult zien: dat helpt. En als je de komende dagen geen zin
hebt om te trainen dan doe je 't niet. Je belt even af en het is in orde."
Hoewel Neeskens de door Michels gesuggereerde oplossing voor zijn probleem allerminst verwacht
had, volgde hij de raad op. En dus ging Neeskens aan de zwier. Neeskens: "Wat zeiden die mensen
tegen elkaar? Die zeiden: Logisch dat Neeskens niet goed draait. Die leeft er maar wat op los."
Niettemin zou die legale uitspatting voor Neeskens grote gevolgen krijgen. Supporters zijn soms rare
wezens. Hun bezorgdheid voor de favoriete club leidt niet zelden tot zeer grappig situaties. Als een
lopend vuurtje ging het door de rijen van het Ajax-legioen, dat Neeskens een notoir uitgaanstype was,
dat er bij Ajax beter op hem gelet moest worden: dat Michels dat ventje maar eens moest corrigeren.
Johan Neeskens merkte wel iets van die stemming en van zijn razendsnel verspreide faam, maar
hij maakte zich niet bezorgd. Wel koos Neeskens in het vervolg andere steden uit dan Amsterdam,
wanneer hij een avondje ging dansen. Maar zelfs wanneer hij in Hoorn, Purmerend of Alkmaar was
geweest konden anderen hem dat een dag later al vertellen. Het werd een angstig makende toestand
voor Neeskens, die stilaan ging beseffen dat zijn snel gestegen bekendheid ook grote nadelen had.
Maar de grote klap kreeg hij pas toen hij bemerkte dat zelfs Michels besmet was met het virus van
de supporters. Neeskens: "we waren naar Carré geweest. Na afloop vroeg Sjakie [Swart] aan me of
ik mee uit ging, dat deed ik wel vaker met Sjakie en z'n vrouw. Ik zei uit mezelf dat ik direct naar huis
ging, maar Michels liep langs en riep naar me: 'hé kleine, jij gaat zeker meteen naar huis, hè? Ik hoor
te veel, de laatste tijd.' Ik was woedend. Omdat ik juist van Michels begrip had verwacht. Hij had me
geadviseerd. Toen Michels later, na een avondwedstrijd tegen NAC, nog eens zo'n opmerking maakte,
had ik het niet meer."
Pagina 31
De Meersche Helden 2009
