W^HOtI (sld? Interview
Van een collega hebben wij gehoord dat je handtekeningen op je camera hebt staan, toevallig ook die
van Jaap Stam?
"Ik heb nog nooit iets aan spelers gevraagd, geen handtekeningen of shirts. Maar inderdaad er
staan drie handtekeningen op mijn camera, die van Maradona, Johnny Heitinga en Wesley Sneijder.
Johnny en Wesley heb ik vanaf hun zevende jaar gefotografeerd. Met hen heb ik een bijzondere band,
vooral met Johnny. Nog steeds! Ik heb ook zijn laatste Ajax-shirt gekregen, daar heeft hij ook van alles
opgeschreven zoals bijvoorbeeld; 'bedankt voor alles wat je voor mij gedaan hebt'."
Je hebt de digitalisatie op fotogebied van dichtbij
meegemaakt, was jij blij met die ontwikkeling?
"Aanvankelijk dacht ik dat ik er blij mee zou zijn. In 1998
begon het allemaal zo'n beetje. Vroeger zaten wij allemaal
met chemicaliën te klooien en te slepen, het was altijd vuil
werk. Ik verwerkte eigenlijk maar twee of drie foto's per
wedstrijd. Die stuurde ik vervolgens door en dat was het.
Wij fotografen dachten allemaal: 'metdigitale camera's
wordt het een stuk makkelijker'. Alleen dat is niet helemaal
waar, het proces is schoner geworden en er is geen afval
meer. Het nadeel is echter dat het leven zo snel wordt.
Op het moment dat iemand een foto maakt, wilt de krant
hem eigenlijk direct hebben. Daar worden fotografen niet
altijd blij van. Het betekent ook dat er niet meer altijd naar
kwaliteit gekeken wordt. Tegenwoordig worden er zelfs
foto's geplaatst die met mobiele telefoons gemaakt zijn,
bijvoorbeeld bij de moord op Theo van Gogh. Anderzijds kost
digitale fotografie meer geld, denk aan po's en software."
Is er tegenwoordig meer concurrentie, omdat meer mensen van zichzelf denken foto's te kunnen
maken?
"Vroeger, in het analoge tijdperk, was het vak fotograaf beschermd, maar sinds een aantal jaren is het
een vrij beroep geworden. Dat houdt in dat iedereen zich fotograaf mag noemen. Ik mocht vroeger
de statussen 'portretfotograaf' of 'studiofotograaf' niet op mijn visitekaartje zetten. Overal waren
papieren voor nodig, dat is nu veranderd. Dat is wel jammer."
Je bent met Ajax overal geweest, wat is het mooiste moment dat je hebt meegemaakt als Ajax-
supporter?
"Dan kom ik al snel uit bij Wenen, Tokyo of de halve finale in het Olympisch tegen Bayern München met
die pegel van Finidi. Wanneer er heel veel spanning op staat, dat boeit mij het meest. 1992 Torino
thuis. Beroepsmatig en als fan, was het thuisbezoek met Danny Blind bij de zieke Dennis Bergkamp
ook een heel bijzonder moment. Dat Dennis daar met de UEFA Cup op dat bedje zat; dat ik dat mee
mocht maken. Dp dat soort momenten hou ik het niet droog."
En wat is jouw mooiste moment als fotograaf?
"Ja, dat is moeilijk. Dat moment kan bij wijze van spreken vandaag nog komen. De elleboogstoot van
Jan wouters tegen Paul Gascoigne inde wedstrijd Nederland-Engeland in 1993, in het Wembley
stadion, is echter wel zo'n moment. De foto die ik daarvan schoot is één van mijn beroemdste
foto's geworden en ging destijds de hele wereld rond. Of in 1995 de rondvaart in de Amsterdamse
grachten, na de Champions League finale in Wenen. Dat was ook zo'n moment. Ik zat als enige
fotograaf op de boot met de spelers. Ik wist niet wat ik meemaakte. De adrenaline schoot door mijn
lichaam, de hele godganse dag. Er gebeurde zoveel die dag dat ik niet wist waar ik moest kijken, echt
ongelofelijk. Dok de spelers op de boot zeiden: 'dit maken we nooit meer mee'."
De Meersche Helden 20Ü9
Pagina 22
