[POflOTl pj«(öXjOT]n [bP@(§(s]^[L[]J^16P Pepperoni
^■ondagen met voetbal, doordeweekse Europese wedstrijddagen of gewone werkdagen heeft en kent
bijna iedereen wel en daar horen vaak de nodige biertjes bij.
Gezellig met je maten en andere bekenden ouwehoeren over je duppie, de huidige stand van zaken in
het mondiale voetbal of gewoon zeiken over alledaagse zaken. Voor dit soort momenten tref je elkaar
regelmatig op een zelfde plek en als het dan een kroeg betreft heet dit weer in de volksmond een
stamkroeg.
Zowel de uitbater, je stamgasten, de vaste klant achter de fruitautomaat of het hoertje dat nog even
een slaapmutsje komt nuttigen na een lange werkdag, kent je bij naam.
Ook ik had zo'n plekkie in ons mooie Mokum.
□oor de tijd heen heb ik in verschillende kroegen zelfvan de diverse biertjes genoten, maar circa
decennia geleden vond ik mijn kruk bij een kroegje aan de Prins Hendrikkade nabij het Centraal Station
van Mokum.
Het was geen toeristenkroeg zoals je die veelal treft in het centrum, maar een echte Amsterdamse
kroeg waar je kwam om gewoon lekker jezelf te zijn, een zooitje bier [of andere drankjes naar wens] te
nuttigen en vooral lekker te ouwehoeren over alles wat maar enigszins met Ajax te maken had.
Zodra je binnen was bevond je jezelf in een groot levend Ajax-hart, daar de uitbater zijn rood witte hart
door middel van de velen foto's, verzamelobjecten, etc. duidelijk liet gelden.
Diezelfde uitbater was een persoon die je moest leren kennen om te begrijpen, want als je 'n
Amsterdams karakter niet kon verdragen had je er waarschijnlijk weinig te zoeken.
Hij zal van de diverse stamgasten de nodige bijnamen hebben gekregen, maar regelmatig hoorde je bij
binnenkomst een van de vaste klanten direct roepen "hé Bloedzuiger, doe mij maar even een vaasje"
om er vervolgens nog een aantal te nuttigen.
Het paste precies in zijn straatje want voor je knap op je kruk zat had je toch al een opmerking naar je
hoofd te pakken en dan maakte het geen reet uit of je vaste klant a een toevallige passant was.
Regelmatig maakte ik er een tussenstop als ik vanuit werk onderweg naar huis was om even de
laatste Ajax nieuwtjes door te nemen of gewoon even gedag te zeggen.
Ook voor en na de wedstrijd in 't weekend [doordeweeks in 't geval van Europees voetbal] vereerde ik
mijn stamkroeg met een bezoek om daarna regelmatig te beschonken weer mijn weg te vervolgen.
Waarneer ik niet zelf naar een uitwedstrijd ging was het vaste prik om de wedstrijd bij Hendrik de
Achtste te kijken met de deur op slot en de vaste kliek aan de bar.
Gezelligheid, samen zeiken en juichen vormden de hoofdmoot op dat soort momenten en zoals gezegd
met de deur op slot, want een toevallige voorbijgangers kwamen er dat soort momenten niet in omdat
dat zo hoorde volgens die gezellige bloedzuiger.
De laatste vrijdag van juli heb ik er nog even genoten van een prima en vooral alcoholisch
afscheidfeestje voor de uitbater, daar die het nodig vond om met pensioen te gaan en regelmatig her
der een hengeltje te gaan uitwerpen.
Vooral de zondagen tijdens een uitwedstrijd zal ik gaan missen, maar de mooie gedachten aan die
dagen zullen er altijd blijven en de stamgasten zal ik wel weer elders tegenkomen.
Het past gewoon bij Ajax, daar we genieten, zeiken, juichen op onze manier of schijt hebben aan wat
anderen zeggen of denken.
Nou Bloedzuiger, vanaf mijn plekkie op zuid wens ik je nogmaals al het geluk tijdens je verdiende
pensioen en we drinken er dit seizoen elders wel weer een paar op.
De Meersche Helden 2009
Pagina 12
