ll[o)8D(a]jpgB B. van Mokum
10 e ober bekeek het kleine, glimmende, goudkleurige ding met argusogen. Zijn fronsende
wenkbrauwen verklapten van achter de Italiaanse toonbank, dat hij geen idee had waarom hij
dit stukje metaal kreeg overhandigd. "Ze hadden al betaald toch?", leek hij te denken. Totdat hij
z'n duim en wijsvinger gebruikte om het presentje om te draaien en hij de andere kant van dit
stukje Amsterdamse sympathie zag. Een blik kan meer zeggen dan woorden, dat bewees deze
goedlachse Italiaan eens temeer. Zijn opkrullende mondhoeken en trotse og^n bewezen dat hij
wist wie wij kwamen supporten die avond.
Direct tikte de ober een collega aan om het zojuist ontvangen geval te laten zien. De collega
vertoonde exact hetzelfde gedrag als de ander een aantal seconden daarvoor. "Wow, that's great
man," klonk het met zwaar Italiaans accent. De man liet ons het goudkleurige speldje met daarop
het Ajax-logo nog maar eens zien, alsof hij wilde zeggen: "Weet je wel wat je weggeeft? Historie,
Van Basten, Champions League's, Amsterdam: allemaal samengevat in een glimmertje!" Daar
leeft een voetballiefhebber van op. Een gelukswens en een 'dat de besten mogen winnen'-cliché
vormden het eind van de korte ontmoeting, waarna wij onze weg richting het Uefa Cup-duel
vervolgden. Het was een ontmoeting die mij persoonlijk erg goed deed. Waarom? Ajax leeft. En
niet slechts in regio Amsterdam, maar ook in de grote Europese voetballanden. Dat hebben de
speldjes me tijdens de tripjes naar Birmingham, Hamburg en Florence reeds laten zien.
Het is niet zo dat ik in het buitenland steevast met een Sinterklaaszak vol Ajax-speldjes rondzeul
om elke blijkijkende passant er met een te verrassen. Nee, gewoon ongeveer tien stuks in de
binnenzak en als je ergens goed of leuk geholpen wordt, dan geef je zo'n ding. Probeer het maar
eens op een Italiaans terras: je gaat zitten en als je bestelt maak je effe een snel voetbalbabbeltje
met de kelner en je geeft hem zo'n speld. Wedden dat je je eerste biertje niet hoeft te betalen!
Een beetje profijt kan ten slotte geen kwaad, toch?
Opvallend genoeg [of eigenlijk juist niet] kennen ze in het buitenland alleen Ajax. Met andere
Nederlandse clubs hoef je er niet aan te komen. Als je ze voor de gein een AZ-speld geeft denken
ze daar dat je het tussenliggende gedeelte van het alfabet vergeten bent en beginnen ze braaf op
te dreunen: "b.c.d.." Nou dan kun je die gratis pils natuurlijk wel op je buik schrijven.
Minimaal net zo mooi als de blijde reactie van de Italiaanse ober was natuurlijk het resultaat dat
Ajax daar, met dank aan Kennedy 'De slachter van Firenze' Bakircioglu, behaalde tegen Fiorentina.
Op die bewuste donderdagavond liep ik na de wedstrijd in een soort overwinningsroes door de
straten van Florence. Pure blijdschap. Exact een week later werd dat euforische gevoel sterk
vergroot, ditmaal in de eigen Arena door het chocoladebeen van Leo. In 2009 is het namelijk
bepaald niet vanzelfsprekend dat wit-rood-wit van paars wint. Het is zelfs een clubprestatie
[team staff supporters club] van formaat.
Kunnen de komende tegenstanders van Ajax niet ook gewoon paarse shirtjes aantrekken? Met
de inzet die Ajax tegen Fiorentina vertoonde zou je zeggen dat een derde kampioensster een
eitje is. Helaas was die inzet niet het gehele seizoen van datzelfde peil. Wellicht een les voor de
toekomst. Al is het twijfelachtig dat Leonardo en Kennedy in de toekomst nog voor Ajax spelen.
Wat Kennedy gaat doen is vooralsnog onduidelijk. Leo gaat waarschijnlijk naar het buitenland.
Zou de kleine dribbelaar ook Ajax-speldjes meenemen bij z'n buitenlandse trip? Ik betwijfel het.
De Meersche Helden 2009
Pagina 6
