- F0®P©©©© - /?\OTnl®È®^©OTn] Benkie
Ik gelijk die taxi geclaimd en in een vliegende vaart
zijn wij door de chauffeur in een record tijd door
het centrum geloodst, bij het hotel afgezet, de
paspoorten werden van het nachtkastje gegrist en
gelijk weer rechts omkeer naar het stadion gereden.
Al met al heeft het ongeveer een 3G minuten
geduurd. Een nieuw record, ook voor Italiaanse
begrippen.
Met een nog bonkend hart doorliepen wij de 3!!!!
controle punten, je moest van alles laten zien,
je werd diverse malen compleet gestript, maar
paspoorten???? Daar werd niet naar gevraagd!!
Affijn, who cares?? Wij stonden uiteindelijk, nog ruim
op tijd in het uitvak.
Uitvak....het vak waar een voetbalclub zijn bezoekers
uit het buitenland zou moeten ontvangen. Je zou
toch denken dat je daar een soort van visite kaartje
van maakt. Maar voor dit tribune deel zouden zelfs
de aloude Romeinen zich geschaamd hebben. Hier
laat de gemiddelde Hollandse boer zijn varkens niet
eens staan.
Wij hadden een perfect zicht op een stuk weiland
dat zich achter het doel bevindt, je kon nog net door
een 5 meter hoog hek het doel met een stukkie
strafschop gebied bekijken. Maar dan was het over
met de pret. Als je de rest van het veld wou zien,
moest je eerst door een vieze, smerige, ooit eens
doorzichtige wandplaat gluren, ook zo'n 5 meter
hoog. Met om de meter een dikke ijzeren staaf die je
helemaal het zicht belemmerde.
MaarWho cares?? Het beloofde een mooie dag
te worden.
Ongeveer een half uur voor aanvang van de wedstrijd
kreeg ik een belletje van Werner... hij was zo dronken
als een tor. De mannen waren terug gegaan naar
die Ierse pub, die met die lekkere baco's en de
tijd helemaal uit het oog verloren. Of ik maar even
wou regelen dat het omwissel tijdstip verlengd
zou worden, want zij waren op dat moment juist
aangehouden door de politie.
Maar ook dat kwam allemaal weer op zijn pootjes
terecht. Vlak voor de aftrap kwamen Werner,
Bassie en Marco, straal bezopen, luid zingend
het vak op strompelen. De wedstrijd kon daarna,
hangend over de ijzeren balustrade, meedeinend op
de strijdliederen die door ons werd gezongen, toch
nog redelijk worden gevolgd door onze vrienden.
Wat maken wij toch een wisselvallig seizoen mee
met ons duppie.
Aan het begin van het seizoen, na de aanstelling van
een nieuw bestuur, een nieuwe trainingsstaf en het
aantrekken van nieuwe spelers voor ruim 3G miljoen
euro, waanden wij ons al kampioen.
De eerste helft van de competitie werd de schade
nog beperkt gehouden en net als je dacht; nu gaan
wij ervoor!! laten de spelers het compleet afweten.
Maar voetbal is een vreemde sport, spelers die
je het ene moment vervloekt, blijken de volgende
wedstrijd plotseling wel in staat tot strijd en goed
voetbal! Zo is ons eigen 'enfant terrible' Leonardo nu
al twee keer de matchwinnaar geweest voor onze
club. In Hamburg en recentelijk in de return tegen
Fiorentina.
Terug kijkend op ons trippie naar Italië overheerst bij
onze groep vooral het gevoel van TROTS!!!
Trots op onze club, trots op onze stad!
Want:
DIT IS MIJN CLUB, MIJN IDEAAL
DIT IS DE MOOISTE CLUB VAN ALLEMAAL!
HIER LIGT MIJN HART, MIJN VREUGDE, MIJN
VERDRIET.
HET KAN DOOIEN, HET KAN VRIEZEN
WIJ KUNNEN WINNEN OF VERLIEZEN
MAAR EEN BETERE CLUB DAN DEZE IS ER NIET!!
Het is een mooie dag geworden!
Mazzel,
BenKie.
De Meersche Helden 20Ü9
Pagina 32
