Een vak apart
a, bedankt dat je me ooit heb meegenomen...
Pet op, sjaal om, je Ajax-shirtje aan en op naar het stadion. Aan de hand van je vader. Een kaartje voor de
wedstrijd, lange zijde of korte zijde. Het maakte eigenlijk niet uit, als je maar een goed zicht had op de fanatieke
kern en het uitvak. Je voelde daar de spanningen, de sfeer. Weken voor de wedstrijd bestudeerde je elke dag
het kaartje, eventjes vasthouden. En natuurlijk het aftellen naar de wedstrijd.
De essentie van voetbal is een gevoel. Nee, hét gevoel. Daar gaat het om. De trots, de kleuren en de
spanningen. Achter de televisie mis je dit allemaal. Sommige mensen zullen het nooit begrijpen, maar dat
hoeft ook niet. Dat is juist het bewonderenswaardige aan een cultuur. Alles gaat veranderen. Mensen zijn niet
bang voor veranderingen, verandering is nou eenmaal de enige constante in het leven. Maar of we er allemaal
blij mee zijn?
We vallen in herhaling, maar het voetbal is niet meer van ons. Het is niet meer van de vaders met hun zonen,
de jongens achter de goal, de opa's met hun sigaartje op de lange zijde en de uitsupporters. Langzaam aan
worden we verdreven van ons terrein, weggestuurd van waar onze roots liggen. Snelle marketingmannetjes
weten wel hoe ze het voetbal kunnen vermarkten, dat er geld in zit, en veel ook. Daar passen de oerbewoners
van de tribunes niet meer bij. De burgemeesters vinden dat ook, de stadions worden onderhand gezien als de
probleemwijken van Vogelaar. En zo geschiede dat het fenomeen 'uitsupporter' een uitstervend ras is.
Geen uitsupporters tussen Ajax en Den Haag, Ajax en Feyenoord. Je hoeft geen glazen bol te hebben om te
voorspellen dat op korte termijn ook tussen Ajax en Utrecht geen uitsupporters meer worden uitgewisseld.
Lekker makkelijk toch? Individueel Nederland bestaat tussen vier lichtmasten niet. Generalisatie alom.
Duizenden supporters worden de dupe van een aantal verbale uitingen. Niet alleen de uitsupporters worden
gestraft, niet alleen de thuissupporters worden gestraft. De essentie van het voetbal verdwijnt...
Bestemming Istanbul...
Alhoewel de trofeeën binnen de grenzen van Nederland inmiddels buiten het bereik van Ajax liggen, is de
laatste trofee voor Ajax nog mogelijk: de UEFA cup. In 1992 werd deze beker voor het laatst gewonnen, ook in
dit seizoen werd naast de titel en de beker gegrepen. Dat statistieken niet zoveel zeggen in het voetbal moge
duidelijk zijn, maar toch... voor dat beetje gevoel dat je erbij krijgt. Voor even dat beetje extra is het toch lekker
om het te lezen.
Op het moment van schrijven staat de reis naar Marseille nog op de agenda, op het moment van lezen
moet de return gespeeld worden. Een glazen bol hebben we op VAK41G niet, een kijkje daarin werpen is dus
zinloos. Het enige waar wij voor moeten zorgen is die steun die de spelers nodig hebben. Jongen talenten,
vedettes... allemaal krijgen zij die extra vibe als wij ons laten horen.
Eventjes terug naar 26 februari, Ajax - Fiorentina. Ajax vocht als leeuwen, supporters brulden als leeuwen.
Op bepaalde momenten was de spanning voor velen te groot om hun keel open te krijgen. Ajax vocht,
Vermeer overwon en Leonardo haalde de trekker over. Zuid kolkte, nee... het hele stadion was in euforie. Een
gedenkwaardig moment, de sjaaltjes de lucht in. Op 41G, op Zuid 1op Noord 2, overal. Laat het volgende
week woensdag weer zo zijn!
De Meersche Helden 2009
