Pd mem mmm M Frank Rijkaard over voetbal en studie
Geen backplaats en een mannetje uitschakelen, want dat is echt iets nieuws voor mij. Ik heb in de jeugd nog
nooit back gespeeld. Altijd aanvallende middenvelder en veel scoren. Maar goed, de trainer wil dat ik back
speel dus doe je dat, maar ik hoop er toch niet altijd te blijven. Maar voorlopig sta ik nog maar aan het begin,
plus dat ik mijn studie moet afmaken.'
'Het combineren van studie en voetballen bij Ajax valt heus niet mee. Op maandag, dinsdag en vrijdag
studeer ik van half vier tot half zes in het spelershome. Het voetbal houd je evenwel zo intens bezig, dat het
niet meevalt je op de studie te concentreren. Het overkomt mij regelmatig dat ik een boek zit te lezen, maar
eigenlijk met m'n gedachte nog bij een wedstrijd zit. Of je zit te denken: had ik die kans nu wel of niet kunnen
benutten. Dan heb ik een bladzijde gelezen, maar wat er nu eigenlijk stond weet je niet. Ik heb enorm veel
steun van de leraren en de commissie, die het allemaal mogelijk hebben gemaakt, dat ik nu kan voetballen en
studeren. Als ik nog gewoon naar school had gemoeten, was het ondenkbaar dat ik in het eerste elftal van
Ajax zou spelen. Soms mis ik die school wel. Je vrienden daar zie je niet meer, maar daar staat natuurlijk wel
wat tegenover. Nee, ik ben niet veranderd. Je hoort wel eens van spelers, dat zij bij enige bekendheid anders
worden benaderd. Ik heb daar geen last van. Op straat wordt ik bijna nooit herkend, en ik geloof ook dat je dat
in Amsterdam niet gauw zat meemaken. In een kleine stad of dorp zal dat veel sneller gebeuren. Lijkt mij niet
zo aantrekkelijk. Ik heb nog steeds dezelfde vrienden, ik praat weinig over voetbal omdat ik daar toch al iedere
dag mee bezig ben. En bovendien zal het velen volkomen onverschillig laten, of je nu profvoetballer bent of
kantoorbediende of noem maar op. De Amsterdammer is daar ongevoelig voor. Er zijn in Amsterdam zoveel
zaken waar belangstelling voor is, dat het voetbal helemaal niets bijzonders is. In Amsterdam leeft het voetbal
niet.'
'Iedere week spelen wij voor weinig mensen. Althans bij thuiswedstrijden. Niet erg aantrekkelijk voor de
voetballers. Een van de redenen waarom de topvoetballers sneller Nederland zullen verlaten. Niet eens
zo zeer voor het geld, maar meer nog voor de entourage. Ruud Krol is een goed voorbeeld. Arnesen idem
dito. Ik geloof ook dat het helemaal niet gek te stellen is, dat Ajax steeds meer voor veel jonge spelers een
springplank gaat worden. Een springplank naar het buitenland, waar de entourage veel aantrekkelijker is.
Nederland gaat misschien wel de kant op van Denemarken. Het bedrijfsleven kan dan nog zoveel bijspringen,
wanneer het publiek niet komt en er geen entourage aanwezig is, gaan de topspelers het land verlaten. De
kritiek op ons voetbal is niet gering, het kan bijna geen goed doen. Toch hoop ik dat het publiek terugkomt.
Wanneer Ajax kans ziet een elftal te formeren van weer eigen jeugdspelers, zoals dat in de goede tijd ook
was, zie ik het echt wel zitten. Kieft is een echte spits van het type Hrübesch, Gerald Vanenburg is uniek en
wanneer ik kans zie me op te werken tot een betere voetballer, met daarbij nog meer jongens uit de jeugd,
zie ik ons echt wel ver komen. Met vooral veel publiek. Het contact met het publiek moet ook nauwer worden.
Met de jongens van de F-side hebben we al kontakten, maar het kan misschien nog breder. Ja, de F-side. De
jongens steunen ons enorm bij iedere wedstrijd, ze moeten wel voor het voetballen blijven komen en toch
vooral geen rottigheid schoppen. Daar koop je niets voor. Weetje wat ook altijd opvallend is? Bij alle fanmail
die wij krijgen, zit nooit een brief of kaart uit Amsterdam. Altijd uit Maastricht, Groningen, Enschede of noem
maar op, maar nooit uit Amsterdam. Kun je dus nagaan dat het voetbal niet leeft in Amsterdam
'Eerst wil ik mijn studie afmaken en daarna hard werken voor een zo goed mogelijk resultaat bij iedere
wedstrijd van Ajax. Presteren en nog eens presteren, zo goed mogelijk. Zo speel je alle sterren van de hemel,
en zo word je de grond in geboord door de pers. Voetbal is het spel van de momenten. Een actie lukt of lukt
niet. Je weet nooit wat een wedstrijd je zal brengen. Dat is juist die spanning, die dat met zich meebrengt.
Alle momenten zijn weer anders, en altijd moetje maar weer zien tot een goede prestatie te komen. Na m'n
studie denk ik er over te zijner tijd een trainersdiploma te halen, wanneer ik althans op latere leeftijd iets wil
gaan doen in het voetbal. Dat weet ik nog niet, en daarom probeer ik nu HAVO te doen om toch iets op zak
te hebben. Je voetbalt zo kort. Bovendien zit het voetbal vol risico's. Het kan zo afgelopen zijn. Zeker heb ik
wel hoogtepunten Nipt alleen mijn debuut in het eerste elftal. Bijvoorbeeld het spelen van de finale voor de
KNVB-beker tegen AZ'67. Dat vind ik schitterend. Ik heb Europa Cup voetbal gespeeld. En wanneer wij in deze
competitie nu ook nog tweede worden, is dat toch geweldig! Mijn ideaal? De Europa Cup winnen! En dan? Nou,
de wereldbeker dan maar Maar nog één ding: laat in je verhaal alsjeblieft goed uitkomen, hoe belangrijk de
Studie-en Begeleidingscommissie is. Daar heb ik veel aan te danken, want was deze er niet dan zat ik hier niet.
En denk vooral niet dat Ajax voor je diploma zorgt. Je moet echt alles zelf doen. Het is inderdaad een unieke
situatie, waar m.i. wel toekomst in zit. Op deze wijze kan studie en topsport uitstekend gecombineerd worden
en hoeft het één niet onder het ander te leiden...'
Pagina 15
De Meersche Helden 2009
