De winkelstraten zijn een walhalla voor de shopaholics onder ons. Hier heb je geen PC Hooft straat maar
een hele PC Hooft wijk! Ik snap nu waarom Sylvie het hier drie jaar heeft kunnen uithouden. Mocht je ooit
met je schatje hier gaan winkelen dan zou ik de pinpas van de en/ of rekening heel goed verstoppen! In dit
reservaat kun je Gooische Vrouwen en Noppen Naaldhakken tegelijk opnemen. Om onze honger te stillen
gingen we voor het Thaise wok-ontbijt. Nummertje 18 met bami. Ik heb slechter ontbeten! Onze Sjeeraar
ging nog even als undercover smaakpolitie wat Bratwursten testen. Om zich daarna bijna te verslikken in
een overdosis Rennies en Diacure. "Hier word ik dus niet vrolijk van!" Nog even snel gepind om mezelf een
sluitend alibi te verschaffen. "Reeperbahn? Ik ontken alles en zeg niets zonder mijn advocaat!"
Zo, dat bruggetje is snel gemaakt! De Reeperbahn. Poel des verderfs. Het Sodom en Gomorra van
Hamburg. The place to be dus. We waren niet de enigste die er zo over dachten want al gauw bleek dat het
een Hollandse enclave was geworden. De beruchte Reeperbahn was Amsterdamned. Na een kroegentocht
van zo'n twee uur bleek dat de Polizei deze dag had uitgekozen voor een grootscheepse oefening.
Ze verschenen in allerlei soorten en kleuren en met busjes en waterkanonnen. Onze aanwezigheid werd
niet echt meer op prijs gesteld... Om een gedwongen overnachting te voorkomen moest ik nog even een
pitstop maken bij de Burger King. Da's niet gelogen! Ik kon me gelukkig nog beheersen zodat ik niet als
de look a like van Johnny van de Burger King door het leven hoef te gaan. Nadat de kruitdampen waren
opgetrokken begon het kat en muis spelletje met de politie. Om onduidelijke redenen vond men het nodig
om telkens een straat te ontruimen. Uiteindelijk hebben we toch een tijdje in een leuke kroeg gezeten
waar een vrolijke Fraülein de toko in haar eentje draaide! Rauchverbot? Huhh? Wel nog even mijn slurptax
gehaald. Enne, geen glaasje gesneuveld!
Na een tochtje met de metro en de pendelbus (ook Hamburg is rijp voor de OV chipkaart] arriveerden we
bij het stadion. Waar men maar liefst 2 poortjes ter beschikking had gesteld voor de soepele doorstroom
van 3000 Ajacieden! Ideaal voor een claustrofobie-therapie. Leuk scrabblewoord trouwens. Om de verhitte
gemoederen te bedaren werd om de vijf minuten gedreigd dat het waterkanon zou worden ingezet.
Wasser? Feuer! Uiteraard even in het kader van mijn SAS (Schijt aan Sonja) dag een hamburgertje (what
else?) gescoord en toen het vak op. Wat een gaaf stadion en wat een sfeer! Supertoll!
Bij het begin van de wedstrijd ontrolden we onze megavaan over de drie vakken. Echt een supergave
tifo-actie! De camera's van onze oosterburen flitsten er dan ook lustig op los. Wederom zat de stemming
er lekker in. Ik hoorde al snel via mijn GSM dat we zeer goed te horen waren bij de thuisblijvers. De
eerste helft was matig van twee kanten maar wel spannend. In de tweede helft greep Ajax het initiatief
en na de driebander van Leo gingen we massaal uit ons dak. Jetzt geht's los! Na ons uitermate amicaal
afscheidsprotocol (Auf Wiedersehen!) moesten we nog even in het vak blijven. San Marco kwam ons na
zijn interview bij de NOS nog hoogstpersoonlijk bedanken voor de steun. Klasse, jochie! Even later kwamen
onze helden één voor één het veld op en vierden we samen nog even een feessie! Hoogste tijd weer om
naar huis te gaan en met de volledige bezetting in de bus verlieten we de stadsgrenzen. De twee Bacootjes
deden het prima als slaapmutsje en om 01.00 gingen de luikjes dicht.
Conclusie: ik win altijd in Hamburg! Zijn ze er toch in getuind!
De Meersche Helden 2008
Pagina 1
