VREUGDEPIJN I Lava in alle kleuren kolkt over zijn netvlies Cornelius Schaapman In het programmaboekje staan kleine kleurenfoto's van de doelpunten die vanmiddag worden gemaakt. Het is net zo'n fraaie uitgave als het programmaboekje van het WK'94, met uitschuifbare pagina's. 'Snelheidsduivel Roy Lynx scoort in de eerste helft ongeveer vijf goals. Het staat er echt dus het zal wel gebeuren, maar toch voelt hij zich niet op z'n gemak. De fotootjes zijn wel scherp, maar veel te klein, het lijken wel postzegels. De wedstrijd wordt gespeeld op een groot veld in het Amsterdamse Bos, er zijn honderden toeschouwers. Hij weet dat er iets bijzonders aan de hand is, maar pas halverwege de eerste helft beseft hij verbaasd dat dit zijn afscheidswedstrijd is van Ajax. Ajax! Hij schrikt ervan, want om nou te zeggen dat hij een beetje creatief aan het spelen is, nou nee. Hij kan vreselijk hard lopen, dat is bekend, maar de bal springt voortdurend van z'n linkervoet. Het angstzweet breekt hem uit als hij bedenkt dat hij nog vijf keer moet scoren. Ongeveer. Voorlopig wordt hij echter niet gewisseld, want langs de lijn wordt trainer Leo Beenhakker geïnterviewd over het voetbalracisme. Met zijn rug naar het veld zucht hij op vermoeide toon: "Als onze zwarte vrienden wat eerder de combinatie zoeken, is het probleem snel opgelost. Kijk maar naar Ajax. Ze moeten verdomme niet zoveel met de bal lopen, het zijn toch geen Duitsers. Grüss Gotti zeg!" Roy passeert Beenhakker achterlangs en opnieuw welt een golf van teleurstelling op. 'Hij heeft me bedrogen, de verrader,' denkt hij, 'dit is Ajax helemaal niet, dit is Istanbulspor. Iedereen denkt dat ik Peter van Vossen ben, wat een ellende. Roy heeft nachtmerries. De sluizen in zijn hoofd zijn opengegaan en lava in alle kleuren kolkt over zijn gesloten 50

AJAX ARCHIEF

Fanzine De Ajax Ster (1996-2001) | 2001 | | pagina 50