Van der Vaart verkopen,
F-Side gaat slopen!
»Q- t
11
Overpeinzingen rond de
jaarlijkse aandeelhou
dersvergadering.
Ajax heeft er een handje van
zijn grootste talenten voor
weinig geld te verkopen en op
die manier zichzelf af te
snijden van de weg naar
internationaal succes. Meer
dan eens heeft de F-Side,
overigens zonder enig succes,
geprotesteerd tegen dit
kortzichtige beleid. Ray Clarke,
Simon Tahamata en Ruud
Geels zijn voorbeelden uit de
begintijd van de F-Side. Jesper
Grankjaer en Shota Arveladze
zijn voorlopig de laatsten in
deze lange rij spelers. Bij hen
was er echter weinig protest,
omdat ze niet echt heel
populair waren. Dat was bij de
eerstgenoemde spelers wel
anders, zij waren regelrechte
publiekslievelingen. Nu loopt er
bij Ajax ook weer zo'n speler
rond en dan gaat het natuurlijk
om Rafael van der Vaart. Je
kan Studio Sport niet aanzet
ten of Flans Kraay sr. vraagt
zich alweer af hoe lang Ajax dit
talent nog vast kan houden
(om even aan te geven hoe
groot het cliché inmiddels al
is). De telefoon schijnt de hele
dag rood te staan van de clubs
die naar zijn prijs informeren.
Dat Ajax dit keer het volle pond
gaat incasseren staat ook al
vast, want Van der Vaart heeft
een contract tot 2006 en dat
moet worden afgekocht. Bij
een normaal beursgenoteerd
bedrijf zou men reikhalzend
uitzien naar het verkopen van
zo'n vette vis. Leuk voor de
aandeelhouders. Voor een
voetbalclub ligt dat anders.
Een professionele club bestaat
bij de gratie van de mensen die
in het stadion komen kijken. In
feite brengen zij samen het
salaris van de spelers op. Dat
daar ook sponsors bij horen
die voor wat extra geld een
aparte behandeling verlangen,
het zij zo.
Eigenlijk mag je, net ais de
andere toeschouwers, niet
meer van je club verlangen
dan dat de spelers hun
stinkende best doen. Een
nederlaag zou ondanks
kaviaar en champagne net zo
hard aan moeten komen, maar
voor degenen die het
consumeren geldt dit
doorgaans niet. Maar dit
terzijde.
Waar het om gaat is dat de dag
dat Ajax Rafael van der Vaart
van de hand doet, hoe dan ook
steeds dichterbij komt. De kans
dat het bestuur dit doet om de
jaarcijfers een florissanter
aanzien te geven is groot. Een
situatie als bij De Boertjes
(lang genoeg met succes bij
dezelfde club gespeeld) zal
niet ontstaan, Rafael zal lang
voor dit moment weg zijn.
Eigenlijk kan dat niet. Het
kapitaal van een club hoort op
het veld te staan, het is immers
het kapitaal van de betalende
bezoekers en sponsors. Vette
vissen hoor je dus niet te
verkopen. Zeker niet als ze bij
Ajax nog geen sportieve
successen hebben behaald.
Dan krijg je altijd te weinig. Ten
eerste de gederfde inkomsten
van niet behaalde successen
(m.n. uit de Champions
League), omdat toekomstig
sterspeler Rafael van der Vaart
te vroeg is verkocht. Ten
tweede omdat spelers met een
mooie erelijst meer geld
opbrengen. Het mes snijdt dus
aan twee kanten.
Op korte termijn geldt echter
dat de aandeelhouders
rendement verlangen voor hun
investeringen en dat er in een
contract bepaald is wat Rafael
van der Vaart moet kosten als
hij door Ajax verkocht wordt.
Dat bedrag biedt blijkbaar
meer houvast dan wat
iedereen inmiddels weet: hij is
een uitzonderlijk talent,
daarvan lopen er niet zoveel
46
