MIKEY'S DAG
HOE HET HAD MOETEN GAAN
Het zonlicht komt door de kleine kier in de
roodwitte gordijnen de sobere slaapkamer
binnen. De zonnestralen vallen recht op de ogen
van Mikey. Het hindert hem totaal niet, hij is al
klaar wakker. Fit en scherp als hij is voor deze
belangrijke dag. Veel afspraken staan er op het
programma.
Met een vrolijke sprong komt hij uit bed en
begeeft zich richting de douche. Zich lekker
insmerend met Ajax-zeep bedenkt hij zich wat hij
allemaal te doen heeft vandaag. Tien minuten en
een heerlijk ontbijtje later staat hij op het punt om
op te stappen. Nog even een dikke kus van
vrouwlief en hij is weg.
Zich keurig aan de snelheid houdend is hij in tien
minuten bij afslag Watergraafsmeer. Links,
rechts en hij draait het terrein van De Meer op.
Wat een heerlijk gevoel, elke keer weer valt de
liefde van dit stadion als een warme deken over
hem heen. Het is ook een droevig gevoel, want
de club moet verhuizen. Maar hij zal ervoor
zogen dat de overgang zo gladjes mogelijk zal
verlopen, zowaar hij Mikey van Braaf heet. Het is
pas tien voor negen, tijd zat om een kop koffie te
drinken in het spelershome. De geur van
heerlijke tante-Joan-koffie komt hem in de gang
al tegemoet. Een kort babbeltje met Jari en hij is
er nu echt klaar voor. Joan geeft hem nog een
goed advies: "Laatje zo niet gek maken door die
snelle jongens hè, Mikey". Met een vriendelijk
knikje beantwoordt hij haar zorgzame woorden.
Tuurlijk niet, hij weet dat iedereen geld aan Ajax
wil verdienen, maar dat zal hij niet toelaten.
De eerste afspraak is met de mogelijke architec
ten van het nieuwe stadion. Een duizelingwek
kende hoeveelheid ontwerpen krijgt hij te zien.
De een nog lachwekkender dan de ander. Vooral
het ontwerp in Zuidoost met een tankgracht van
twintig meter, eindeloze trappenhuizen en als
uitsmijter een schuifdak werkt enorm op zijn
lachspieren, ronde tribunes dat doen ze maar in
rotterdam. Hij kiest voor het ontwerp van ene
Daan Roodenburgh junior. Een beetje het
Sampdoria-model. Hoge steile rechte tribunes,
staanplaatsen en bovenop het veld. Eigenlijk is
het net De Meer maar dan met een tweede ring.
Ook de plek bevalt hem, naast het huidige
stadion, dat als trainingsveld voor de jeugd en
het tweede zal gaan dienen.
Zich nog verbazend om de troep die sommige
architecten hem hebben durven voorschotelen,
begeeft hij zich naar de volgende afspraak. Het
bureau "Money, you and us" heeft een voorstel
voor de kaartverkoop voor het nieuwe stadion.
Vooraf zich al afvragend wat deze heren kunnen
toevoegen, wacht Mikey hun komst af. Twee van
de gel druipende heren komen binnen en
rammen Mikey keihard op de schouders. Na een
flinke scheut rum in hun koffie gegooid te
hebben, beginnen de mannen hun relaas. Na
vijfentwintig minuten is de lasershow voorbij en
moet het Mikey duidelijk zijn hoe hij zoveel
mogelijk geld kan verdienen. Hem een pen en
contract onder de neus drukkend wacht het
gluiperige tweetal af. "Heren hartelijk dank voor
uw uitermate boeiende show, maar wij zijn er al
uit. Elk vak in De Meer krijgt een eigen vak in het
nieuwe stadion en de nieuwe mensen mogen
lekker op de tweede ring gaan zitten", laat Mikey
hen weten. Hoofdschuddend gaat hij nog even
bij de training van het eerste kijken, terwijl hij
wacht op de laatste afspraak.
Een denktank van wijze mannen heeft een
aantal namen voor het nieuwe onderkomen
bedacht. Het wordt voor Mikey de derde
vermoeiende afspraak van de dag. Rare
Amerikaans aandoende namen krijgt hij te horen.
Ook al deze types moet Mikey teleurstellen.
"We zijn er nog niet helemaal uit, maar we
twijfelen tussen Johan Cruijff-stadion en De
Nieuwe Meer, misschien vragen we het de
seizoenkaarthouders wel, in ieder geval
bedankt".
Zuchtend verlaat Mikey de bestuurskamer, wat
een stelletje nitwits, hoe krijgen ze het bij elkaar
verzonnen?! Opgelucht dat hij gisteren zo lekker
op tijd naar bed was gegaan, begeeft hij zich
naar het F-Side-honk om nog even een
autoband te plakken.
44
