Verstrikt in de voetbaljungle
Maandag 29 oktober was Bobby Haarms te gast
in het Parooltheater voor een vraaggesprek met
vaste interviewer Klaas Vos. Het piepkleine
theatertje was met zo'n 30 belangstellenden
geheel uitverkocht, waardoor een deel van de
aanwezigen een staanplaats kreeg toegewezen.
Zonder dat iemand er iets voor hoefde te doen
heerste er vanaf de aftrap een aangenaam
intiem sfeertje. Klaas Vos, zeg maar een Billie
Turf op leeftijd (en Ajax-lid en ex-voorzitter van
de Bobby Haarms-fanclub), leidde de Heer van
De Meer langs een aantal actuele en minder
actuele gespreksonderwerpen: de combinatie
van roken en voetbal door de jaren heen, kunst
en echt gras, de jeugdopleiding, de hersteltrai
ning, de mentaliteit van de hedendaagse
profvoetballer en de verhuizing uit De Meer.
Bob stak zijn kritiek (waar dat zo uitkwam) niet
onder stoelen of banken, maar woog zijn
woorden. Het gras is nu goed, waarom hebben
we nu ineens kunstgras nodig? Bob wist het ook
niet. Er is veel geld mee gemoeid en dat is
tegenwoordig ook belangrijk. Terwijl Bob de zaal
onderhield over de zorg voor het gazon, klonk er
plotseling een stem als in whisky gedrenkt
schuurpapier achter uit de huiskamer: 'Je ken
toch klune.' Nogmaals klonk de stem: 'Je leg
gewoon een kleedje over dat veld.' Menigeen
vroeg zich af welke dronkelap het theater was
binnengedrongen. Het bleek echter een bekende
van Bob, niets aan de hand dus. Hierna
kabbelde het onderhoudende gesprek zonder
verdere incidenten naar zijn einde. De gastheer
was aardig voor zijn gast en maakte het hem
nergens lastig. Co is een ander soort trainer en
daarmee was de kous af. Ook de beursgang liet
Bob koud, want daar had hij toch geen verstand
van.
Het prettige van zo'n klein knus theater is dat
degene om wie het allemaal gaat na afloop
gewoon in de 'zaal' aanwezig is. Je kan wat met
hem drinken en hem eventueel nog iets vragen
dat de interviewer vergeten was. Bijvoorbeeld
wat hij vindt van het verdwijnen van het oude
logo. En als hij dat een doodzonde vindt,
waarom hij dan toch met een speldje met het
nieuwe embleem loopt. Ook al is dat het speldje
van zijn erelidmaatschap. Dat had hij mooi
kunnen weigeren om deze schending van de
club aan de kaak te stellen. Bob werd gespaard
en niet al deze gewetensvragen werden hem
gesteld. Nadat er nog wat goede herinneringen
aan Kopenhagen waren opgehaald, volgde in de
Tara nog een verhitte discussie over de
ongestelde vragen.
Moeten mensen als Bobby Haarms (ten koste
van zichzelf) actie ondernemen tegen misstan
den binnen de club? Mag je het ze kwalijk nemen
als ze hun eigen positie niet in gevaar willen
brengen? Daarbij is het maar de vraag hoeveel
macht ze hebben. David Endt zal het met het
verdwijnen van het oude embleem ook niet eens
zijn, maar hoor je hem erover? Het zal als Ajax-
lid niet meevallen daartegen in opstand te
komen. Je wordt in het ergste geval uitgekotst en
buitengesloten. Maar is het niet juist zo dat als
Ajax je leven is, je in verzet zou moeten komen
tegen alles binnen de club waar je het niet mee
eens bent? We werden het niet eens en uiteinde
lijk verliet de een na de ander toch lichtelijk
geïrriteerd het etablissement voor de laatste tram
of de fiets.
(Xj.vXjv:;
42