GEVOEL
ACHTER
HEKJE
De masten zijn al van heel ver te zien. Hun
heldere licht moet welhaast de hemel verlichten.
Wat anders dan het paradijs verdient het om
zo'n gigantische hoeveelheid licht op zich gericht
te weten. Rijdend door de oude Amsterdamse
wijk, doorspekt met historie, doemen de enorme
constructies steeds in flitsen op.
Het mooiste is het uitzicht nog buiten op het
plein, wachtend in de rij. Heerlijk de spanning in
het lijf. Adrenaline zoals alleen een voetbalfan
die kan voelen. Toch geïmponeerd door dat
klotepaard. Even de spanning bij het zien van
het aanplakbiljet met de onheilspellende tekst
"Valse kaarten in omloop". Eenmaal door de
poort begint het stadion nog meer te zuigen. De
lichtmasten zijn niet meer het richtpunt, de
onbedwingbare drang stuwt nu richting de
ingang van het vak. Als jochie aan de hand van
je vader op zoek naar ingang LL, als puber op
zoek naar SS en als midtwintigerop zoek
naar fucking Zuid H.
Als een ervaren masochist nog even het moment
van binnentreden uitstellen door een bezoek aan
de toiletten, even onverzorgd als authentiek. De
herinnering, vertroebeld door vele jaren commer
cie, vertelt toch het neerleggen van een kwartje,
of het waar is, niemand weet het.
Dan komt echt het moment dat de opgang wordt
opgezocht. Het kaartje wordt nonchalant uit de
zak getoverd, de controleur scheurt de controle-
strook af. De klim kan beginnen. De klim, die
ailes doet samenkomen, aile spanning wordt
30
gebotvierd op de zestig jaar oude betonnen
trappen. Af en toe een blik rechts over de
schouder, richting plein, richting Take Five,
FEBO en wachtenden beneden. De laatste
trappen zijn nat van de urine van medesuppor
ters, echt fijn? Stinkt pis van Ajacieden niet?
Waarom verlangen al die mensen hier naar
terug? Het is echt, origineel, puur, het is voetbal.
Dan komt het heerlijke moment. De laatste
stappen, de kop naar beneden gericht, om dan
op de laatste trede een moment, misschien
slechts een seconde, maar een eindeloze
seconde in te houden, een diepe inademing,
hoofd omhoog en daar ligt ze voor je. De oude
krakende dame. Betonrot, hekken, prikkeldraad,
een gigantische afstand naar het veld en als het
meezit een flink plens regen op je pan zijn
eigenlijk de voornaamste kenmerken van dit
