In dit geval heeft de
commercie dus letterlijk het
Nederlands Elftal genekt.
worden gevraagd. Als rechtgeaard katholiek mag
Paddy zijn geloof niet verloochenen, waarop hij
er in het meest gunstige geval met een pak slaag
af zou komen.
Na anderhalf uur beëindigd Paddy de rondrit. Wij
bedanken hem en Paddy's ogen stralen trots als
hij merkt hoe imposant we het hebben
gevonden.
Belfast, een zeer indrukwekkende maar ook
vreemde stad. Want hoe is het te verklaren datje
muren nodig hebt om katholieken en protestan
ten te scheiden, terwijl ze in het 'neutrale'
centrum gewoon door elkaar lopen?
HET VERRAAD VAN DUBLIN
Dublin, zaterdagmiddag 1 september. We lopen
al een uur rond Lansdowne Road, het oude maar
indrukwekkende nationale Ierse stadion, op zoek
naar een "glipplek". Zonder succes. Overal waar
je een kansje zou kunnen wagen, staan agenten
of stewards. Een zwarte markt voor kaartjes is er
niet. Mijn metgezellen geven de moed op en
gaan de wedstrijd op een tv-scherm bekijken en
z laten zich vollopen in "Holland House", een
voor deze gelegenheid omgedoopt partycentrum
vlakbij het stadion. Ik waag nog een laatste
poging om een kaartje te krijgen en posteer me
op een doorlooproute van Nederlandse fans. Na
een kwartier komt er een vrouw naar mij toe. Zij
biedt een kaartje aan voor 250 gulden. Ik zeg
haar dat mijn maximale prijs 150 gulden is. Zij
loopt weer weg maar blijft binnen zichtsafstand.
Ik voel dat het goed zit. En ja hoor, tien minuten
later tikt zij mij op mijn schouder en zegt dat 150
gulden akkoord is.
Vlak voor de aftrap loop ik het Nederlandse vak
in. Het is er propvol. Vrijwel iedereen zit. Alleen
achter het doel staat een man of vijftig. Omdat
het een belangrijke wedstrijd is, heb ik geen zin
om te gaan zitten. Oranje zal immers vocale
steun nodig hebben om hier te kunnen winnen
en zittend ben je gauw uitgezongen. Ik sluit me
aan bij het groepje staande supporters. Al direct
blijkt dat het staan niet wordt gewaardeerd. Een
steward probeert ons te laten zitten, maar wordt
gewoon genegeerd. Vervolgens schakelt hij een
paar politieagenten in, maar ook die hebben
geen succes. Waar de agenten verschijnen, gaat
iedereen zitten. Op het moment dat ze doorlopen
om anderen te laten zitten, gaat iedereen
gewoon weer staan. Na vijf minuten heeft de
politie door dat haar missie een hopeloze is en
met de staart tussen de benen vertrekken ze
weer.
Inderdaad komt alle sfeer alleen van dit groepje,
de andere 4.450 Nederlandse fans zwijgen als
het graf en presteren het alleen om twee
seconden te gaan staan als mijn groepje het "Ga
staan als je voor Holland bent," aanheft. Mijn
variant "Blijf staan als je voor Holland bent" wordt
niet begrepen en sterft een vroege dood.
Eigenlijk ook geen wonder als je ziet wie er om
mij heen staan. De harde kern van de Holland-
fans bestaat uit imbeciel ogende carnavalsgan-
gers die zich als Sinterklaas, Napoleon, Zeeuws
meisje en Indiaan hebben vermomd. Hun
secondanten worden gevormd door nauwelijks
verstaanbare geheel in oranje gehulde figuren
zonder enige voetbalsupportersachtergrond. In
het begin van de wedstrijd probeer ik tot drie
keer toe een voetbalsfeer te creëren. Tevergeefs,
het volk om mij heen kijkt alsof ik de teksten in
het Afghaans heb uitgeroepen. Pas nu begrijp ik
hoe de architect van de Toren van Babel zich
moet hebben gevoeld.
Het Nederlands Elftal is beter dan de leren, maar
verzuimt te scoren. In de tweede helft komt
Ierland op een fortuinlijke 1-0 en zie je Nederland
aanzetten om het recht te trekken. Hét moment
voor de Nederlandse fans om zich eindelijk te
gaan roeren, zou je denken. Maar nee hoor,
apathisch zit iedereen voor zich uit te staren. In
plaats van iets te doen, wordt er niets gedaan.
Het Nederlands Elftal wordt door zijn
zogenaamde fans in de steek gelaten.
Het gevolg is dat het WK 2002 voorbij is voor
Nederland. In dit geval onder andere omdat het
Nederlands Elftal in Dublin niet die supporters bij
zich had, die ze op dat moment nodig hadden.
En waarom die er niet waren? Gewoon omdat ze
geen kaartje konden krijgen. Want veruit de
meeste kaartjes waren aan sponsors, bobo's en
vriendjes van de KNVB vergeven. Om commer
ciële redenen. In dit geval heeft de commercie
dus letterlijk het Nederlands Elftal genekt. En
heeft de KNVB, samen met de supporters die in
Dublin weigerden op te staan en nun mond open
te doen, het Nederlands Elftal verraden!
27
