"Duidelijk is dat deze
muurschildering niet is
gemaakt om aan te geven
waar je bent, maar om te
waarschuwen datje er bent".
straat waar de koude rillingen je over de rug
lopen. Van het ene op het andere ogenblik is
deze toch al niet zo drukke straat volledig
uitgestorven. Vóór ons doemt een huis met een
blinde muur op, met hierop de angstaanjagende
tekst "You are now entering loyalist Sandy Row,
heartland of South Belfast Ulster - Freedom-
fighters" geschilderd. Duidelijk is dat deze
muurschildering niet is gemaakt om aan te geven
waar je bent, maar om te waarschuwen datje er
bent. Het "loyalist" duidt aan dat het een loyaal
aan Engeland zijnde (protestantse) wijk betreft.
De stemmen staken of we zullen doorlopen of
rechtsomkeert zullen maken. Uiteindelijk lopen
we door. Aan de muren van bijna de helft van de
huizen hangt de Union Jack of de vlag van St.
George (de Engelse kruistochtenvlag, wit met
een rood kruis). De straat is nog steeds verlaten.
We voelen dat we vanachter de ramen worden
begluurd. Dan wordt de doorgang versperd door
een gesloten hekwerk en zijn we gedwongen
terug te keren. Voordat we weer bij de muurschil
dering komen, rijdt een auto ons langzaam
tegemoet. We voelen ons als toekomstige slacht
offers in een Amerikaanse gangsterfilm en zijn
stomverbaasd als er geen mitrailleursalvo
weerklinkt, maar de auto gewoon doorrijdt.
Als we Sandy Row verlaten, besluiten we om
toch maar een paar pond aan een taxi te
besteden in plaats van als een kip zonder kop de
Oasis Bar te zoeken. Gelukkig weet de eerste de
beste taxichauffeur de pub wel te vinden en
staan we vijf minuten later in een wederom
grimmige - katholieke - buurt voor de Oasis Bar.
Bij binnenkomst worden we wantrouwig door de
kroegpopulatie bekeken. Om escalatie te voorko
men, lopen we in één keer door naar de bar en
tonen de foto aan de barman. Met fronsende
wenkbrauwen bekijkt hij de foto, maar dat
verandert als hij zichzelf erop herkent.
Triomfantelijk loopt hij met de foto door de pub
en direct daarna worden wij door de kroeggan-
gers met andere ogen bekeken. Voordat we het
weten worden er handen geschud en staan de
eerste gratis pints bier - er zullen er die avond
vele volgen - al voor onze neuzen.
De Oasis Bar is een doorsnee pub, met dat
verschil dat er boven de haard een prachtige
Celtic-schildering is aangebracht. Dat en vlaggen
en sjaals aan de muur en het plafond maken er
in één keer een gezellige tent van. Na een half
uur komt Paddy binnen, de eigenaar van de pub.
Paddy is een kleine maar gedrongen Ier met
vlammende ogen, die je duidelijk maken dat met
hem niet te spotten valt. Hij blijkt degene te zijn
die Björn destijds had gevraagd de foto bij de
Oasis Bar af te geven en is zeer onder de indruk
dat Björn zijn woord heeft gehouden. Wij praten
wat met Paddy over Celtic en verbazen hem met
onze kennis over 'The Bhoyz'. Het klikt uiteinde
lijk zo goed dat hij aanbiedt ons de volgende
ochtend een rondleiding te geven door Belfast,
wat we in dank aanvaarden.
WEST BELFAST
De volgende ochtend zijn we op het afgesproken
tijdstip in de Oasis Bar. Paddy komt wat later,
een Schotse en zoals nu blijkt ook Ierse
gewoonte. We stappen in zijn achtpersoons
auto, waar ook Paddy's zoontje in zit. Wat dan
volgt is de meest indrukwekkende rondrit ooit.
Binnen enkele minuten rijden we door een
hoofdstraat in West Belfast waar tientallen
billboards zijn geposteerd met hierop de afbeel
dingen van de tien hongerstakers die twintig jaar
geleden zijn gestorven in hun geweldloze protest
tegen een door Engeland geannexeerd Noord-
lerland. Paddy vertelt dat zij het hele jaar door op
grootse wijze worden herdacht. Opvallend zijn de
vele rondrijdende pantserwagens van de RUC
(Royal Ulster Constabulary, de Britse Noordierse
politie). Gewone politiewagens zie je niet, laat
staan op straat lopende politieagenten. De
verklaring van Paddy hiervoor is simpel: als er in
West Belfast een politieagent op straat loopt,
wordt hij gewoon door de Irish Republican Army
(IRA) doodgeschoten.
Paddy rijdt hierna naar het hoofdkantoor van
Sinn Fein, de politieke tak van de IRA, waar we
uitstappen om een metershoge muurschildering
met hierop de eerste overleden en meest
bekende hongerstaker Bobby Sands te bekijken.
Naast het Sinn Fein hoofdkantoor is een
souvenirzaak met Ierse-, katholieke-, Sinn Fein-
en IRA-souvenirs. We kopen er een poster met
een verzameling van muurschilderingen en
25
