CAMPING GERRITSFLES
hot vnotholtoornooi von
O'
Terwijl 'onze' jongens rondjes liepen op de altijd, ook bij mooi weer, troosteloze oefenvelden
naast de Arena en Co hun vetpercentages controleerde, was een deel van de redactie te gast
op Camping Gerritsfles. Op deze camping gaan Amsterdamse gezelligheid en goed voetbal nog
hand in hand. Helemaal tijdens het jaarlijkse toernooi waar altijd op het scherpst van de snede
om de eindoverwinning wordt gestreden. Om de zeer uiteenlopende vetpercentages van de
deelnemers op peil te houden wordt het toernooi traditiegetrouw afgesloten met een barbecue.
Wat is Gerritsfles?
Tijdens de rit naar dit idyllische plekje lijkt er nog
weinig enthousiasme te bespeuren. Onze
gespreksstof blijft beperkt tot wat de ochtend
krant te melden had, de negatieve aspecten van
globalisering en de invloed daarvan op onze
levens. Daar komt verandering in als we de
snelweg verlaten. De gedachte aan een gezellig
dagje Gerritsfles brengt het gesprek vanzelf op
wat we vandaag mogen verwachten. We lijken
de beschaving achter ons te laten als de klinkers
overgaan in een zandweg. Altijd weer dringt zich
de vraag op hoe het mogelijk is dat zich in deze
verder onbewoond lijkende uithoek van bos,
heide en stuifzand leven bevindt. Nog vreemder
is het dat rasechte
Amsterdammers in
het midden van de
Veluwe de dienst
uitmaken. Als je niet
beter wist zou je
denken dat het gaat
om een soort natuur
reservaat waar de
met uitsterven
bedreigde
Amsterdammer nog
in het wild voorkomt.
Rï-v.v.fv!
Het toernooi
Na een hartelijke
ontvangst door
gastheer Robert, zijn
neef Johan en hun
vriendinnen, wordt
f iedereen voorzien
van koffie en cake.
Op het voetbalveld
van de camping treft
men de laatste
voorbereidingen.
Lijnen trekken is een
secuur karweitje dat
de uiterste concentratie vergt, maar zelfs dan
blijft het onzeker of het eindresultaat bevredi
gend is.
Aan het toernooi zullen dit jaar vier teams
deelnemen: de jeugd, de veteranen, het team
van Robert met vaste campingbewoners en het
gastteam van Johan. De eerste twee doen in
feite voor spek en bonen mee, de afgelopen
jaren ging de strijd in de finale tussen de laatste
twee teams en ook nu voorziet het speelschema
in een soort finale.
Het strijdtoneel bestaat uit een hobbelig maar
groen grasveldje waarop de technisch beter
onderlegde voetballer vanzelf komt bovendrijven.
Daarnaast wordt ook op de conditie een beroep
gedaan want het is warm en benauwd. Al met al
een ideale voorbereiding op het aanstaande
voetbalseizoen.
Deze middag zou het rustig blijven, maar in een
nog niet zo ver verleden dreigden wedstrijden
nog wel eens uit de hand te lopen. Een van de
scheidsrechters deed toen de prachtige
uitspraak dat 'die dingen er nu eenmaal bijhoren,
daar zijn we mannen voor'. Dit jaar zal het niet
zover komen, we gaan na afloop nog barbecuen
dus het moet gezellig blijven.
Zoals verwacht wint het team van Robert, allen
gehuld in uiteenlopende shirts van hun
Amsterdamse trots, zijn wedstrijden van de jeugd
en de veteranen. Het team van Johan, met een
deel van de DAS-redactie in de gelederen, doet
hetzelfde. Op het moment dat er moet worden
afgetrapt voor de finale, het is inmiddels half drie,
laat een van de meest beruchte campingbewo
ners weten dat de dag ook voor hem begonnen
is. 'You never walk alone' en even later ook 'De
Ajax Mars' overstemmen het fluitje van de
scheidsrechter. Als het volume iets lager staat
begint de strijd. Bij voorgaande edities stond
tijdens de finale de hele camping langs de lijn,
maar omdat het voetbal deze keer meer een
aanleiding is om te kunnen barbecuen dan een
doel op zich, blijft het relatief rustig. Na twee keer
