IJ (fi)(§¥<§r ff®rg<st HJsiigow
Na een vreselijke nederlaag in de Arena tegen
een, volgens kenner leo b. middelmatige
Schotse ploeg, reisden toch nog zo'n 800
Ajacieden met allerlei verschillende vervoersmid
delen richting Glasgow. Een laag aantal,
ondanks dat er zo'n drieduizend kaarten beschik
baar waren gesteld. Een deel van de DAS-
redactie had ervoor gekozen om op
dinsdagavond met EasyJet te vliegen en te
overnachten in een redelijk goedkoop hotel met
ontbijt. De vlucht verliep wat turbulent. Een
poging om een reddingsvest uit te proberen en
op te blazen werd niet echt gewaardeerd. De
volgens ons al bij voorbaat overspannen crew
liet bij aankomst twee supporters door de
Schotse politie uit het vliegtuig halen en arreste
ren. Daarna reden we vrij vlot naar het hotel om
in te checken en te gaan genieten van het
Schotse nachtleven.
Tot onze verbazing zat dit extreme-low-budget-
hotel vol met Ajacieden. Zelfs een handjevol
dames van de burelen van Ajax verkoos dit
schimmige hotel boven de luxe van het Hilton.
De eerste de beste pub waar wij inliepen,
werden we direct herkend als 'Dutchmen' en
kregen gratis bier aangeboden van een alleraar
digste bartender. Dat wij bijna de enige klandizie
waren op dat moment, deed niets af aan dit
aardige gebaar. Zonder af te rekenen (naar later
bleek de enige keer) besloten we om verderop te
kijken. De bartender wenste ons nog succes
met de aankomende wedstrijd. In de volgende
pub was het om 23.00 uur al iets drukker en we
begrepen al snel waarom. Klokslag middernacht
gaan de pubs dicht en word je snel, door een
tandeloze portier met oordopje, gesommeerd de
lagers naar binnen te werken en het pand te
verlaten. De aangrenzende buurman, die bij
dezelfde pub hoorde, bleef tot 2.00 uur open en
de klanten en het personeel verhuisden gewoon
mee. Deze 'disco' vulde zich al snel met
ongeveer 80 Ajacieden en daarmee had de
eigenaar zowaar een drukke dinsdagavond. Dat
het verboden was om liederen te zingen
(dezelfde tandeloze portier maande je snel tot
stilte) en het verboden was om met iets wat op
een voetbalshirt leek naar binnen te gaan,
namen we maar op de koop toe. Even omkleden
en men was, na een voor ons onbegrijpelijke rij
wachtenden voor de deur, binnen. Na een
geslaagde avond wilden we voor het slapen
gaan nog maar wat eten. Opa Spoor (ja, hij) kon
de keuze maar niet maken en na verschillende
eettentjes van binnen kritisch te hebben
bekeken, viel zijn keus op 'Schotse lasagna' (of
iets wat er op leek). Hij kon toen nog niet weten
dat hij de komende dagen vele toiletpotten zou
zien en meters toiletpapier zou gebruiken.
Het hotelontbijt liet hij zich de volgende ochtend
goed smaken, vooral de gortdroge toast ging er,
in flinke hoeveelheden, aardig in. Na een sterke
bak oploskoffie bij een flink uitgeslapen DAS-
medewerker op de kamer, togen we de stad in
om wat sfeer te proeven.
Het centrum in Glasgow heeft eigenlijk twee
gezichten, aan de ene kant mooie statige
panden en een mooie winkelstraat en aan de
andere kant een wat armoedige oostblokachtige
uitstraling. De aanwezigheid van verschillende
grote sport-shops maakte veel goed. Voor een
habbekrats kon men alle sportmerken die er te
krijgen zijn, aanschaffen. Ook een bezoek aan
een Rangers- en een Celtic-fanshop mocht niet
ontbreken. De Celtic-fanshop gaf ons toch een
beter gevoel dan de shop van de aartsvijand van
vele Celts. Bij de aanblik van dikkie "hair"
advocaat afgebeeld op een oranje shirt zijn wij
halsoverkop de winkel uitgevlucht, nagestaard
door de aanwezige verkopers.
Het centrum vulde zich al snel met vele
Ajacieden die zich het bier goed
lieten smaken. In de namiddag
stapten wij in een taxi om naar de
Bairdsbar te gaan. Deze pub ligt in
de wat armoedig aandoende wijk
Gallowgate. Deze echte Celtic-pub is
behangen met vele foto's en
relikwieën uit het verre verleden en
heden van Celtic. Ook is dit een
ontmoetingsplaats voor de vele
27
