$$$#$=fantastisch; $$i§=$=erg goed; 0&$=goed; $$=matig; $=slecht
FANSTUFF
Boek: In de catacomben - Over Ajax-liefde
Jongensdromen (OOOO) van Yvonne Witte
(Uitgeverij L.J.Veen, Amsterdam, ISBN-
nummer 90-204-2071-2, 80 biz., prijs 29,90).
De wedstrijd is vijf minuten bezig als ze komt
aangelopen, gewapend met haar camera. Ze
doet het erom. Haar verschijning maakt bij velen
op de Zuidzijde 'erotische' gevoelens los. 'Sex
met die blonde, we willen sex met die blonde'
klinkt het enkele keren. Ze drukt een paar keer af
en gaat achter het doel naast David Endt zitten.
Terwijl het gezang verstomt, weet zij zich weer
een paar kiekjes voor haar mooie plaatjesboek
rijker.
Vijf jaar liep Yvonne Witte rond bij Ajax. Ze
schoot ontelbare filmrolletjes vol en het resultaat
daarvan is 'In de catacomben', een selectie van
zeventig foto's. Wat het meest opvalt zijn de vele
contrasten. Soms zijn dat contrasterende
kleuren, meestal zijn het de bewust tegenover
elkaar geplaatste foto's, die een heel verschil
lend verhaal vertellen. De kaft is een goed
voorbeeld van tegen elkaar afstekende kleuren.
Het thema 'Ajax-liefde jongensdromen' komt
onder andere tot uiting in de foto van een
vermoeide Richard Witschge (Ajax-liefde,
ondanks alles) en de foto die er tegenover staat,
die van mascotte Stefan (jongensdromen).
De teksten zullen voor een leek een verduidelij
king zijn van wat met de foto's bedoeld is, voor
de kenner zijn ze wat overbodig. Alleen het
gedicht van Theun de Winter, die ook geen
strepen (striemen) op zijn armen moet, springt
eruit. Als je erachter komt dat op de foto ernaast
de benen van Nikos Machlas te bewonderen zijn,
doet dat weer vreemd aan. Zou Yvonne Witte
bewust gekozen hebben voor de tegenstelling
tussen de tekst van een Ajacied in hart en nieren
en een foto van iemand die toch eigenlijk geen
echte Ajax-voetballer is?
De foto's en de wijze waarop een aantal daarvan
gecombineerd zijn, laten veel ruimte voor
interpretatie. Dat is ook de kracht van dit boek.
Je raakt niet snel uitgekeken. Daar staat
tegenover dat sommige foto's zo klein zijn
afgedrukt dat er nauwelijks iets op te zien is of
dat er een wel zeer specifiek detail is vastgelegd
(drie paar lange damesbenen, Arena-klapstoel
tjes en beton).
Als je bedenkt dat Yvonne Witte kon selecteren
uit honderden, misschien wel duizend(en) foto's,
lijkt een klein aantal van de uiteindelijke zeventig
wat overbodig. Een vierkante meter Arena-gras
of een doodgewone foto van Jari Litmanen, ik
kan me niet voorstellen dat er niets beters voor
handen was. Een minpuntje, maar niet iets om
over door te zeuren.
Een sterk punt daarentegen is dat je in dit boek
De Meer en de Arena met elkaar kan vergelijken.
Ook als je dit boek niet^koopt, blader dan in de
winkel toch even naar de bladzijden 28 en 31,
een hoekschop van Ronald de Boer en een van
Mare Overmars. Mare Overmars kan je vanaf de
tribune aanraken en de fotografen stellen scherp
op het doel van de tegenstander. Achter Ronald
de Boer is slechts een holle lege ruimte te zien
waarin niets gebeurt.
Een foto van 'Sex met die blonde' zingende
supporters zit er helaas niet tussen, wel een hele
mooie van een in rood licht en rode rook gehulde
Zuidzijde bij het afscheid van Blind en Litmanen.
Zo staan er nog een paar gedenkwaardige F-
Side-momenten in dit boek. Benieuwd of ik over
veertien jaar met dezelfde nostalgische
gevoelens door dit boek blader, als ik nu doe met
'Temidden der Ajacieden' (1987) van Bart
Sorgedrager.
23
