Redactie DAS Postbus 4097 2003 EB Haarlem info@deajaxster.nl
de redactie behoudt zich het recht een brief in te korten,
de mening van de schrijver hoeft niet de mening van de redactie te zijn.
Trots
Ik ben er trots op Ajacied te zijn....
Mijn eerste wedstrijd was, ik geloof, eind jaren
'70. Amsterdam Toernooi. Als kleine jongen aan
het handje van mijn vader naar het Olympisch.
Wat maakte dat een indruk. Zo groot, zoveel
mensen. Die saamhorigheid, iedereen zat daar
voor hetzelfde... die magische vier letters...
Ajax. Toen de jaren '80. Jesper Olsen, Piet
Schrijvers, Frank Arnesen, dat prachtige rood
witte shirt, Marco van Basten, Europacup 2. In
de jaren '90 was ik op een leeftijd dat ook de
dingen buiten het veld belangrijk werden. Overal
gingen we los naar toe en nergens liepen we
weg. House-muziek kwam op en hoe!!! Wat
hadden we een mooie groep. Zaterdagavond
samen stappen, doorhalen, ergens ontbijten en
dan naar Ajax, maakte niet uit tegen wie en hoe
ver weg. Het mooiste vond ik altijd die wedstrij
den in het buitenland, dat je steeds weer al die
koppies zag. ledereen weet wat er gebeurd is.
Inmiddels ga ik ook weer puur voor het voetbal.
Probeer er nog alle wedstrijden bij te zijn. Maar
mijn hart begint steeds meer te bloeden. Ik kan
het die jongens op het veld eigenlijk niet eens
kwalijk nemen. Ze komen uit alle windstreken,
spreken de taal niet, wat weten zij nou van een
clubgevoel? Zouden zij ook niet hebben kunnen
slapen van het verlies tegen Celtic? Zouden ze
weten hoe het is om donderdagochtend weer
naar je werk te moeten gaan en van alle kanten
bespot te worden. Zouden ze weten hoe het is
om er nu, drie dagen later, nog steeds kapot van
te zijn. Omdat het zo kansloos was.
In een scheldpartij op Co heb ik niet veel zin.
Alleen zag hij niet wat ik zag, wat het hele
stadion zag, namelijk dat het middenveld keer
op keer werd overlopen door de Schotten. Het
leek verdomme wel een scène uit "Braveheart"
zo makkelijk als ze door onze linies heen
kwamen. Niet vaak heeft Ajax het tactisch zo
weggegeven. Een andere blunder is het opstel
len van Grim die voor de zoveelste keer door de
mand viel. Die Trabelsi uit het gerenommeerde
voetballand Tunesië viel niet eens op tegen de
amateurs van Vaassen. Tot mijn verbazing kreeg
hij een contract en stond hij in de basis tegen
Celtic. Had die Floor Thoolen gedronken ofzo
toen hij hem tot Man van de wedstrijd uitriep??
Trainers, spelers en (gelukkig) het bestuur zijn
passanten. Niemand is groter dan de club. Het
belangrijkste zijn de supporters, die mensen die
echt van de club houden. Maar wat wordt die
onvoorwaardelijke liefde toch keer op keer op de
proef gesteld: dat inmiddels niet meer zo nieuwe
logo, die Arena met die tankgracht, al die
dagjes-mensen (worden er nu wel minder
gelukkig), onzinnige stadionverboden, verzake
lijking, beursgang, strepen op het shirt, het
denken aan kunstgras, onbenullen als trainer,
een bestuur dat niet wil dat de topscorer wordt
opgesteld omdat geld belangrijker is, die
bijnaam "het Chelsea aan de Amstel" enz enz.
Dat doet pijn!!!
Toch, Ajacied ben je ook (zeker) in slechte
tijden. Daarom moeten we naar wedstrijden
blijven gaan en de ploeg tonen dat we op een
positieve manier achter ze staan. Nog steeds
krijg ik koude rillingen van bijvoorbeeld de
gedachten aan De Meer en het Olympisch, alle
bekenden die je toch steeds weer ziet bij
wedstrijden, alle herinneringen aan vroeger
tijden, de vele vernederingen van die rotterdam
mers in de jaren '90, iemand als Litmanen die
verklaart nog steeds een Ajacied te zijn, talenten
als Van der Vaart, Knopper en Van der Gun, het
feit dat je op vakantie veel mensen tegenkomt in
Ajax-shirtjes, een speler als Chivu die met veel
inzet speelt. Daarom ben ik er nog steeds trots
op om Ajacied te zijn.
Groeten uit vak 125, met respect voor alle echte
fans.
20
