gaat om de veiligheid van de thuissupporters en
niet van de uitsupporters. Het nut van deze
maatregel wordt niet echt duidelijk. De politie wil
zelfs dat we uit de hogere delen van de tribune
vertrekken zodat we niet door stenen kunnen
worden geraakt. Een snelle blik over de rand
leert dat er buiten geen hond te bekennen is. We
maken ons er verder niet druk om, het zonnetje
schijnt en nu de wedstrijd is afgelopen, is er
weer volop aandacht voor ons. Burak vraagt ons
mee te gaan naar de Old English Pub en we
stemmen toe.
Als we eenmaal buiten zijn, gaat het toch nog
los. Op het moment dat de Bursaspor-fans in de
gereedstaande bussen willen stappen, komt uit
een zijstraat een bende hooligans van
Galatasaray, Fenerbahpe en Besiktas aanstor
men. Dankzij de massaal aanwezige politie,
wordt een confrontatie voorkomen. Het gereed
staande waterkanon hoeft helaas niet te worden
ingezet.
Burak loodst ons slinks langs de politieversper-
ringen. Niet veel later lopen we in één van
betere wijken van Istanbul over de kilometer
slange Avenue Bagdad, de duurste straat in het
Turkse monopolyspel. Net als in de Kalverstraat
is het er stervensdruk, al hebben de winkels hier
meer niveau en lijkt de Avenue Bagdad in dat
opzicht meer op de P.C. Hooftstraat. Het door
hem beloofde wandelingetje van twintig minuten
duurt uiteindelijk bijna een uur. Voordeel is dat
het bier dan extra goed smaakt. Urenlang
worden alle onderwerpen die voor voetbalsup
porters van belang zijn tot in detail besproken.
Zelfs Go Ahead Eagles komt ter sprake en krijgt
de gratis tip om de naam te wijzigen in Go Back
Eagles. Uiteindelijk neemt Burak een besluit
waarover hij duidelijk lang had zitten wikken en
wegen. Hij staat zijn Bursaspor-shirt af aan een
Gaziosmanpasa
Gaziosmanpasa - Corluspor
De volgende ochtend blijkt dat Ali Baba is langs
geweest en shampoo en een deo-roller heeft
ontvreemd. Na het ontbijt staan we op advies
van onze vrienden uit Bursa al om twaalf uur bij
het Besiktas-stadion om kaartjes te halen voor
de wedstrijd die 's avonds gespeeld zal worden.
Het is zeven uur voor de aftrap en er lopen nu al
supporters rond. De ligging van het stadion is
uniek, het uitzicht over de Bosporus en Istanbul
is niet iets waar je snel genoeg van krijgt. Nadat
we een rondje om het stadion gelopen hebben,
gaan we zoals gepland nog een wedstrijd
bezoeken. Waar het is en wat we moeten
verwachten weten we niet. Zelfs de naam van
van de DAS-redacteu
ren. We nemen ook
nog een kijkje in zijn
bescheiden studenten
flat. Meest in het oog
springt de Engelse vlag
waarop een hakenkruis
getekend is. Als
tegenwicht zetten we
een "Jodenster" op een
Bursa-vlag. Terloops
toont hij ons een mes
van het type waarmee
ook de twee Leeds-fans
werden neergestoken.
Volgens eigen zeggen
neemt hij het mes zelf nooit mee naar het
stadion.
Dan vertrekken we opnieuw naar Taksim. Daar
houden onze nieuwe vrienden het echter al snel
voor gezien, terwijl wij het gevoel hebben dat
we nog maar net zijn begonnen. We nemen
afscheid en belanden net als de voorgaande
avonden in dezelfde tent in de Siraselviler
Caddesi.
vreemd: een hakenkruis
thuis op de muur bij
een Turkse supporter
