gebeurt iedere dag een paar keer door middel
van een akelige klaagzang uit de krakende
geluidsinstallatie van een moskee.
Een staande ovatie
De volgende dag staat onze eerste voetbalwed
strijd van dit weekend, Istanbulspor -
Bursaspor, op het programma. Met enig
speurwerk komen we er achter dat deze
wedstrijd in het Fenerbahpe-stadion gespeeld
zal worden. Istanbulspor heeft zelf geen
representatief stadion en werkt zijn thuiswed
strijden daarom af in de stadions van de andere
grote clubs.
Een blik op de kaart van Istanbul leert dat de
grote clubs, Galatasaray, Besiktas en
Fenerbahpe terug te vinden zijn in de gelijkna
mige stadswijken. Het is stralend weer en de
veerboot die ons naar de wijk Fenerbahpe
brengt schenkt ons een prachtig uitzicht over
deze metropool. De gevreesde massa's
vrouwen met hoofddoekjes zijn we nog niet
tegengekomen. Istanbul is enerzijds een sterk
op het westen georiënteerde stad. Anderzijds
zie je ook allerlei kenmerken van een tweede of
derde wereld economie. Op de kade waar de
veerboten aanleggen sterft het van de sjache
raars die graag toeristen geld afhandig maken
in ruil voor ongevraagde hulp of nutteloze
informatie. De beste manier om hiermee om te
gaan is strak voor je uit kijken, geen oogcontact
maken, niet reageren als je aangesproken
wordt en door blijven lopen.
Een wandeling van twintig minuten brengt ons
bij het stadion. Na wat doelloos rondhangen
besluiten we op goed geluk kaartjes te halen.
We komen terecht bij het uitvak, dat bestemd is
voor de Bursaspor-supporters. We worden
herkend als niet-Turken en trekken al direct de
nodige aandacht. Op het moment dat we de
trap naar de ingang van het stadion afdalen,
worden we door tweehonderd supporters
middels een hartelijk applaus welkom geheten.
Er worden ons spontaan Bursaspor-sjaals
omgehangen en net zo makkelijk breken we het
wereldrecord handen schudden. Van een
dergelijke onvoorwaardelijke ontvangst krijg je
het wel even koud. We maken met meerdere
supporters een praatje en moeten met iedereen
op de foto. Al snel sluiten we vriendschap met
Burak en zijn vrienden. Ze komen allemaal uit
Bursa, maar studeren in Istanbul. Een kaartje
kopen was niet nodig geweest, horen we. Voor
iedere uitwedstrijd krijgen ze kaartjes van de
president van de club. Burak vertelt ons: 'for
Bursa-fans it's a very exciting day because
there are two girls in the crowd'. Normaal
de ajax ster nr. 36 www.deajaxster.nl
gesproken bestaat het Turkse voetbalpubliek
alleen uit mannen en jongens.
Voor de aftrap wordt het volkslied gespeeld.
Iedereen springt in het gelid. Uit respect gaan
wij er ook voor staan. De nationale hymne
betekent voor Turken duidelijk meer dan voor
Nederlanders.
Er zitten niet meer dan 2.500 toeschouwers in
een stadion met een capaciteit van 30.000. De
verbouwing van het stadion achter één van de
doelen gaat tijdens de wedstrijd gewoon door.
Af en toe wordt je aandacht afgeleid door een
stuk beton dat door een kraan op zijn plaats
gehesen wordt. Enkele bouwvakkers laten het
werk voor wat het is en gaan er eens goed voor
zitten.
De Bursaspor-supporters hebben nu geen
aandacht meer voor ons. Hartstochtelijk staan
ze hun ploeg aan te moedigen. Aangezien de
supporters van Istanbulspor besloten hebben
hetzelfde te doen, maken 2.500 man meer
lawaai dan er ooit in de Arena is geweest. De
lege hoofdtribune als uitzicht maakt de hele
situatie nog absurder.
Aanmoedigen is geen recht, maar een plicht.
Een van de door de club betaalde dirigenten
neemt zijn taak zeer serieus en schroomt niet
een twijfelaar twee rijen naar voren te gooien
om hem zo tot meezingen te bewegen. Het
werkt. Twee keer drie kwartier wordt er, zonder
dat het één moment stilvalt, uit volle borst
gezongen. De aanhang van Istanbulspor wordt
weggezongen en de eigen spelers raken zo
geïnspireerd dat ze voor de volle winst gaan.
De dirigenten zien hier overigens niets van. Zij
staan de hele wedstrijd met hun rug naar het
veld en maken af en toe een rondje door het
vak om te controleren of iedereen nog wel
meezingt.
De wedstrijd kantelt dankzij
de aanmoedigingen van de
Bursa-supporters. Het ent
housiasme kent geen
grenzen meer. Meest opval
lende figuur is ene Ardiles I
en hij lijkt inderdaad sterk op
de voormalig Argentijns
international en ex-Totten-
ham speler. Bursaspor wint
uiteindelijk met 4-2.
"Ardiles"
Rellen en bier
Na de wedstrijd worden we
een uur vastgehouden om
ongeregeldheden te voorko
men. Burak legt uit dat het
