ALI BABA
EN DE 13 MILJOEN ROVERS
Stadion van Fenerbahce
We hadden al nattigheid moeten voelen toen we bij het inchecken op Schiphol vouchers kregen voor
gratis eten en drinken als goedmakertje voor een vertraging van een uur. Geen enkele luchtvaartmaat
schappij geeft zomaar iets weg en zeker niet bij zo'n minimale vertraging. Terugkijkend kunnen we
stellen dat deze gebeurtenis zijn schaduw vooruit wierp naar een weekend waarop de vloek van de geest
uit de fles leek te rusten.
De aap komt uit de mouw
Op vrijdag 16 maart krijgen we bij de gate te
horen dat het vliegtuig van Alfa Air niet op
Schiphol, maar op Brussel is geland. Naar de
reden kunnen we slechts gissen en enkele
onheilsprofeten opperen dat het misschien wel
met een technisch mankement te maken heeft.
Het personeel van Air Alfa maakt bekend dat we
met de bus naar Brussel gebracht zullen
worden, alwaar we zullen vertrekken naar
Istanbul. De Nederlanders ondergaan deze
mededeling gelaten en de Turken klagen, maar
dat is meer klagen om het klagen. Een
overspannen Amerikaan is zo over de rooie dat
de marechaussee eraan te pas moet komen om
hem tot bedaren te brengen.
In Brussel horen we van een Turkse medepas
sagier dat Alfa Air zo goed als failliet is en dat
men wegens het niet betalen van landingsrech
ten niet op Schiphol mocht landen. Aan boord
blijkt dat de bemanning, omdat dat voor hen
makkelijker is, op het laatste moment heeft
besloten via Izmir te vliegen, wat onze reis met
nog eens een uur verlengt. Twaalf uur later dan
gepland, na twee maal een landing als een
waggelende eend en een rit in een busje
waarvan één van de deuren steeds spontaan
openvalt, staan we om 23:45 op de plaats van
bestemming: Hotel Sunshine, Istanbul.
Stappen in Taksim
Als rechtgeaarde tegenstanders van georgani
seerd vermaak kiezen wij niet voor het uitje van
begeleider Houssi, maar laten ons per taxi naar
de uitgaanswijk Taksim rijden. De taxichauffeur
is de eerste Ali Baba die ons oplicht. Na vijf
minuten druk gebaren en moeilijk doen blijkt dat
hij op sluwe wijze het biljet van 10.000.000 lira
heeft verwisseld voor een biljet van 1.000.000
lira. Aan de ene kant zijn we gewaarschuwd,
aan de andere kant zijn die lui overal hetzelfde
en kan dit je bij iedere taxichauffeur gebeuren.
Ons zesde zintuig leidt ons moeiteloos naar
drank en vrouwen. We komen terecht bij een
lange gang die ons naar een kassa leidt. Als we
zien dat de entree een bedrag met veel te veel
nullen is en aanstalten maken te vertrekken,
kunnen we ineens gratis naar binnen. We
komen terecht in een grote goed ingerichte
kroeg en er staat een uitstekende band te
spelen. Voor het bier rekent men Amsterdamse
prijzen en aanvankelijk verkeren we in de
veronderstelling dat we opnieuw worden
opgelicht. Het hardnekkige gerucht dat Turkije
goedkoop is, gaat voor Taksim in ieder geval
niet op. Niettemin laten we Tribune van Fenerbahce
het ons goed smaken en
gaan we door tot het
ochtendlicht. De taxichauf-1
feur die ons terugbrengt
licht ons niet op. Als we om i
vijf uur 's ochtends eindelijk I
in bed liggen, worden we
wakker gehouden door een j
fenomeen dat herinnerin- j
gen oproept aan het testen
van het luchtalarm op de
eerste maandag van de i
maand. Hier test men het
geloof van de mensen. Dat
30
www.deajaxster.nl
