SAFESTANDING
De terugkeer van de staantribune!
k
ï!-
J
L
.li-
ia
In Engeland is een
brede beweging van
voetbalsupporters op
gang gekomen die pleit
voor terugkeer van de
staantribunes. Zoals
bekend werden deze na
het Taylor-rapport in
1986 in de ban gedaan.
Clubs werden gedwon
gen kostbare investerin
gen te plegen om hun
onderkomen om te bouwen tot een superveilig
all-seated stadion. Dat veiligheid een betrekke
lijk begrip is toont de ramp in het Accra Sports
nemen in duitsland, waar in alle stadions (op
één na) nog staanplaatsen te vinden zijn. Men
was enerzijds wildenthousiast over de in het
volksparkstadion in hamburg gebruikte combi
stoeltjes, waardoor een zittribune in een
'handomdraai' kan worden omgetoverd in een
staantribune. Anderzijds werd benadrukt dat het
om 'historische redenen' niet wenselijk is dat,
juist nu de veiligheid in de engelse stadions
optimaal is, weer te gaan verbouwen om
staantribunes mogelijk te maken. Deze
uitspraak van FLA-voorzitter Smith heeft bij de
voorstanders van een open discussie veel
kwaad bloed gezet. Diverse parlementsleden
verwijten hem dat hij de deur al bij voorbaat in
Stadium aan. In dit geheel uit zitplaatsen
bestaande stadion vielen onlangs meer dan 120
slachtoffers te betreuren. Met de staanplaatsen
verdween ook de sfeer uit veel voetbalstadions,
de Arena vormt hierbij beslist geen uitzondering.
Safe Standing propageert de terugkeer van
veilige staantribunes en stelt dat supporters zelf
de keus moeten kunnen maken tussen staan of
zitten. Ook zijn de technische mogelijkheden,
die een veilige staantribune kunnen waarbor
gen, aanzienlijk verbeterd in vergelijking met de
tijd waarin het Taylor-rapport werd geschreven.
De situatie bij Manchester United, waar de club
zelfs dreigt om hele vakken te sluiten omdat
supporters te vaak opstaan, tekent de beladen
heid van de kwestie.
De campagne trekt veel aandacht van de media,
fanzines en supporters uit alle Engelse divisies.
Een enquête over dit onderwerp resulteerde in
maar liefst 900.000 reacties, waarvan 91%
aangaf voor terugkeer van veilige staantribunes
te zijn. Cijfers die kennelijk ook indruk hebben
gemaakt op de minister van Sport, Kate Hoey.
Zij is inmiddels van mening dat er een open
debat gevoerd moet worden waarin alle vorens
en tegens de revue moeten passeren. De
verzuchting van een fanatieke United-fan is dan
ook uit het hart gegrepen: "I want to stand on the
Stretford End terrace again and scream for my
team like I did back in the 70's".
Of dit ook werkelijk gaat gebeuren valt nog te
bezien. Een delegatie van de engelse Football
Licensing Authority (FLA) ging poolshoogte
het slot gooit. Wie de
quotes op www.safestan-
ding.com leest, krijgt de
indruk dat de kwestie
inmiddels al is verwor
den tot een politiek
steekspel. Ondanks het
enorme succes van de
campagne blijft het dus
afwachten.
Een terugkeer van de
staantribune in de
Nederlandse stadions
lijkt niet in zicht. In de
eerste plaats ontbeert
Nederland de engelse
supporterscultuur.
Slechts een minderheid
van de stadionbezoe
kers zal zich willen
inzetten voor een Safe Standing campagne. Ten
tweede (en dat is een veel groter struikelblok)
verschilt de situatie hier ook van die in duitsland.
Daar overheerst nog de vereniging als organisa
tievorm, terwijl in Nederland de meeste clubs
privé-eigendom zijn. Hier moet geld verdient
worden (een zitplaats levert tenslotte meer op
dan een staanplaats), waar in duitsland het
voetbal nog voorop staat. Toch moet het
mogelijk zijn. Het volksparkstadion is wat dat
betreft een prachtig voorbeeld van hoe de Arena
er ook uit zou kunnen zien.
22
www.deajaxster.nl
de ajax ster nr. 36
