GEKKE EDDIE?
WHO TOE FUCK IS...
Voor het eerst naar Ajax
Na de vele enthousiaste readies op de terugkeer van de verloren gewaande zoon, besloot de
redactie spijkers met koppen te slaan. Deze man moest geïnterviewd worden. Wat zijn zijn
drijfveren? Waarom die verering van Danny Blind? Waar kwam het idee voor dat heen en weer
rennen vandaan? Op al deze vragen zouden we antwoord krijgen in een drie kwartier durende,
voor ons zeer uitputtende monoloog, waarin we zelf af en toe ook nog iets mochten zeggen.
De koffie stond nog maar net op tafel toen Eddie van wal stak.
ft
Goh, dan moet ik ver terug hoor, dat weet ik
geeneens meer. Ik zou het bij God niet meer
weten. Met eentje van Diemen ben ik toen
geweest. Daar ging ik mee naar de wedstrijd. Hij
zei: "Wil je mee naar de wedstrijd." Ik zei: "Ja ik
wil wel graag." Hij zei: "Nou dan doen we dat,
gezellig." Nou, het was echt gezellig.
Ik zou echt niet meer weten tegen wie het
was. We wonnen wel. De uitslag
weet ik niet meer, maar we
wonnen wel. (Het is
duidelijk: Eddie's
geheugen laat hem hier
in de steek. Met hulp
van zijn moeder
komen we er achter
dat hij een jaar of
twaalf was toen hij zijn
eerste wedstrijd
bezocht, hij is nu 43,
red.) Het was zo gezellig
Toen zaten we wel bij de F-
Side hoor, met de jongens. Er was
wel K en H, maar toen zat ik bij de F-
Side. Laten we daar eens een keer gaan kijken.
Nou, toen ben ik wel een paar keer naar
beneden gegooid. Douwen en duwen. Toen heb
ik gezegd, nou jongens, nu wil ik naar vak K en
toen zijn we naar de Reynolds-tribune gegaan.
Maar dat was pas later, in de jaren tachtig moet
dat geweest zijn.
Supporterskleding
Vlaggen en sjaals aan mijn armen. Jassen
volgeplakt, echt, spijkerjasjes volgeplakt,
gouden schoen, alles met Danny Blind. Alles
erop en eraan. Sjaals ben ik mee begonnen
en mijn spijkerjas aan. Toen begonnen we.
Toen was het echt, ja, kassa! ("Waar is die
spijkerjas eigenlijk gebleven," vraagt zijn
moeder) Dit zit nog in de kelder. Ik trek hem
straks wel even aan. Daar hebben we mee
gelachen. Echt schitterend! Hij staat helemaal
stijf van het plakband. Alles heb ik er tegenaan
geplakt, zet er maar tegenaan. Ook die das
hoor, die das was ook helemaal volgeplakt, met
Europacups, alles. ("Je was dus een van de
fanatiekere figuren," red.) Jahaa, nog, nu
nog, nu nog. ("Maar schreefje ook
'Ajax', 'F-Side' en dat soort
ijt dingen op de muren?,"
SjK red.) Nee, nee, helemaal
niet, dat niet. Nee, want
ik ben altijd een brave
jongen geweest en dat
ben ik nog. Ik ga niks
op muren schrijven,
alleen maar jasjes
volplakken en foto's aan
de muur van mijn
slaapkamer.
Herinneringen
Het Olympisch Stadion, daar ben ik
geweest. Tegen Twente, toen we verloren met 1
0. In die regen, toen was het koud zeg, daar
bovenin. En met de UEFA-cup, die wonnen we
ook. Dat was in '92, toen wonnen we de UEFA-
cup. Tegen Torino, was het 0-0. Daar wonnen
we met 2-2. En hier was het 0-0. Dat was een
gezellige tijd. En die ene man ging mee.
Bovenin, nou dan gingen we wat beleven hoor.
Als die jongen ging schreeuwen dan ging-ie echt
door het dak heen. En gelachen ook, met die
beker, schitterend, engeltje op de lat. Dat is me
bijgebleven. ("Waar stond je toen", red.) Waar
was dat ook alweer, bij de SS. Ik zag die bal zo
op de lat spatten. Ik heb overal gezeten, SS,
QQ, RR, TT.
www.deajaxster.nl
de ajax ster nr. 36
