F-side op bezoek bij Sonja
at- I --i i r J AjkL-
t1 wi"iu»irr
imiM Kb
piir hi Karl Lr «4
Cm-
steeds
meer aandacht. Geen enkele Ajacled
heeft zelfs maar het flauwste benu1 otct
de eigen rol in de actie. Het is duidehjk
dat de groep naar binnen wil dringen,
maar over het vervolg tast iedereen in
het duister, laat staan dat er een
supporter is met een kant en klaar
uitgetypte verklaring vo°r het
Nederlandse volk op zak.
Dan is het tijd om te vertrekken en de
groepen die oogcontact hebben zetten
zich in beweging. Zo'n man of honderd
trekt in een lang lint over de Dam op
weg naar de studio. Sjaals en bivakmutr
sen worden over het gezicht getrokken
en in rap tempo trekt de meute door de
smalle straat Nes. In de directe
omgeving van de Brakke Grond wijst
niets op een valstrik van de politie,
alles straalt een serene rust uit.
De eerste veertig supporters dringen met
veel kabaal naar binnen maar hebben,
klein detail, geen flauw benul in welke
ruimte de uitzending plaatsvindt. Dan
gaat het snel, want ook de sloperssectie
van de F-Side is gearriveerd en begint in
het wilde weg met vernielingen. Voor de
ogen van het verbijsterde personeel en
toevallige passanten breekt een ware
geweldsorgie uit. De F-Siders trekken
tafels omver, kieperen plantenbakken om
en slaan de vitrines in. Er komt een
rookbom tot ontploffing. In enkele
seconden wordt voor duizenden gulden
schade aangericht. Een F-Sider wordt
getroffen door een zware vuilnisbak,
de ajax ster nr. 35
loopt een gapende wond op en gaat gestrekt.
Een aantal grote sier- parasollen wordt uit de
houders gelicht en in het wilde weg naar voren
gegooid. Ze zeilen als ongeleide projectielen door
het vertrek en belanden op de hoofden van de
voorhoede van actievoerders. Door de voltref
fers vallen zij struikelend op de grond. Het
glasgerinkel en lawaai alarmeert het bewakings
personeel en miljoenen televisiekijkers zien een
brandweerman door het beeld rennen op weg
naar de uitgang om supporters uit de studio
weg te houden. De uitzending gaat door en het
geschrokken publiek beseft nauwelijks wat er
aan de hand is.
Terwijl de achterhoede nog buiten staat,
probeert een eerste groep supporters al weg te
komen uit de chaos, intussen nog de laatste
vernielingen aanrichtend. Niet veel later volgt
de rest van de meute. Rennend maakt men
zich in allerlei richtingen uit de voeten. Op de
scanner valt te beluisteren dat er groot alarm
is geslagen. Even later zijn de eerste sirene's
hoorbaar. Het is te laat, de opgetrommelde
politie weet geen enkele supporter te arresteren
en kan niet meer doen dan het opnemen van
de schade.
Opnieuw komt een enorm media-spektakel op
gang, waarmee de publicitaire tussenstand met
de Utrechters weer gelijk wordt getrokken. Een
schrale troost, want het onder de aandacht
brengen van het vaak schandalige politieoptre
den is op een complete mislukking uitgelopen.
Het tegendeel is zelfs het geval, alle vooroorde
len tegen supporters zijn door de gewelddadige
actie bevestigd. Daar kan de namens de F-Side
geschreven excuusbrief aan Sonja Barend niets
meer aan veranderen.
Het inmiddels ter ziele gegane communistische
dagblad "De Waarheid" sloot de volgende dag
een lang interview met enkele F-Siders als volgt
af:
Uit het gesprek met de Ajacieden komt een
somber beeld tevoorschijn: Je bent Ajax-suppor-
ter en jong. Je hebt weinig geld en je staat op
de staantribune en je reist met de trein. Bij
uitwedstrijden wordt "Jood" tegen je geroepen,
je wordt als vee in en uit de treinen en
stadions gedreven, de politie heeft je vogelvrij
verklaard. Een duidelijker verklaring voor de
voetbalrellen is er niet: "Als je in elkaar
gebeukt wordt door de politie, dan sloop je iets
om het af te reageren". De pui van de Brakke
Grond toont de sporen van deze machteloosheid.
