Fabian (rechts), uit bij Gent (foto: Ajax Foto Side)
dat in clubkleuren moet doen; dat rood-wit geeft
namelijk een aparte sfeer.
Ik vind adidas een kutmerk, die strepen zijn
afschuwelijk. Gelukkig gaan ze er volgend jaar
af. Het is en blijft een feyenoord-merk en ik heb
dan zoiets van 'rot op'. Het is commercie, dat
het hele voetbal kapotmaakt.
Martijn: We hebben geen bepaalde dress-
code. Veel kleding van Umbro en verder de
bekende pet, sjaal en capuchontrui. In ieder
geval geen kleding van adidas of met het
nieuwe logo.
Amsterdammers niet-Amsterdammers
Martijn: Het mixt wel redelijk, Amsterdammers
en niet-Amsterdammers. Amsterdammers zijn
erg gezellig en ik vind het erg jammer dat ik niet
in Amsterdam ben geboren en getogen. Ik denk
niet datje bij een groep genegeerd wordt omdat
je niet uit Amsterdam komt.
Fabian: Er komen ook echte Ajax-fans van
buiten Amsterdam en waarom zouden dat geen
echte supporters zijn? Dus die
discussie snap ik af en toe
niet echt.
Angstige momenten
Fabian: Uit tegen
feyenoord, die 2-4 (22
oktober 1995, red.), kneep
ik hem wel. Ik had een
kaartje voor een neutraal
vak gekocht, in de hoek
Martijn met de bekende
sjaal, pet en capuchon
trui en het oude logo
om zijn nek
naast vak s. Het werd eerst 1-0 en 2-0 voor
feyenoord. Ik sprong toen niet op, wat nog niet
echt opviel. Daarna werd het 2-1 en 2-2; nog
steeds had ik niet gejuicht. Mensen om mij heen
wel, dus bij 2-3 sprong ik ook op. Vooraan in het
vak stonden zo'n vijftien feyenoorders die dat
zagen. Ik heb me daarop verschrikkelijk snel uit
de voeten moeten maken. Ik heb hem toen echt
geknepen, want ik was nog behoorlijk jong in die
tijd. Als ze me te pakken hadden gekregen was
het, denk ik, niet goed met mij afgelopen.
Na de laatste wedstrijd die Ajax tegen Twente in
het Diekman-stadion speelde (29 maart 1998,
red.) ging het een keertje mis. We hadden met
tien man met 2-1 gewonnen. Wij waren lekker
uitgelaten en de Twente-supporters behoorlijk
gefrustreerd. Zij stonden ons een beetje uit te
dagen en er was wat gezang over en weer, toen
de ME er opeens zonder aanleiding op los
begon te slaan. Met een mannetje of vijftig
kwamen we tussen de ME, honden en paarden
terecht. De F-Siders die al verderop liepen,
begonnen vervolgens met stenen naar de ME te
gooien. Die stenen vlogen vlak over ons hoofd
heen. Op dat moment moesten we langs de ME,
honden en paarden, al stenen ontwijkend, heen
om op veilig gebied te komen. Ik heb ook totaal
geen respect voor ME'ers, want ik heb daarna
bij de bussen ook vrouwen zien liggen die
geslagen waren en had toen zoiets van 'waar is
dat voor nodig, vrouwen sla je niet!' Later heeft
de politie ook toegegeven dat ze fout waren
geweest.
Verder heb ik niet zoveel meegemaakt. Ik ga
niet los naar wedstrijden en tegenwoordig kan
er zowat niets meer. Het is meer verbaal
geworden. Echt kans op een grote rel is er niet
meer.
Martijn: Of er moet van tevoren worden
afgesproken, zoals bij Beverwijk. Maar ja, daar
heb je ook weinig aan.
Opstootje bij Utrecht (26 november 2000)
Martijn: Het vak was bomvol en er kwamen
allemaal ME'ers van boven naar beneden. Er
was trouwens geen enkele aanleiding voor hen
om het vak op te komen. Een paar gasten
begonnen te duwen en te zeggen dat ze op
moesten rotten. Toen begonnen de ME'ers om
zich heen te slaan. Daarna begonnen Ajax-
supporters die bovenin het vak stonden af te
tellen en te duwen, waarna iedereen die op de
trap stond op z'n bek of over elkaar heen ging.
Dat is nou typisch de ME, altijd maar provoce
ren. Ze balen ervan als ze er een middagje niet
op los hebben kunnen rammen.
Fabian: Ik merk wel dat dat gedoe met de
www.deajaxster.nl de ajax ster nr. 34
